MAHKEMESİ : Adana 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 24/09/2014
NUMARASI : 2014/1028-2014/1675

Davacı M.. H.. vekili Avukat Işıl tarafından, davalı C.. D.. aleyhine 18/07/2011 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 24/09/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, özel kanuna dayalı alacak istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı idare, 2022 sayılı Yasa kapsamında kendisine aylık bağlanan davalının yasal koşulları taşımadığının sonradan tespit edildiğini belirterek, yersiz ödenen aylıkların davalıdan tahsilini istemiş, mahkemece bozma ilamına uyularak yargılama esnasında yapılan yasa değişikliği değerlendirilmiş, bu değişiklik sonucu ilgili yasa kapsamında çıkartılan borçların terkin edildiğinden bahisle istemin reddine karar verilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 326. maddesinin 1. bendi, “Kanunda yazılı haller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir.” şeklinde düzenlenmiş, aynı yasanın 331. maddesinin 1. bendinde ise, “...hakim davanın açıldığı tarihteki tarafların haklılık durumuna göre yargılama giderlerini takdir ve hükmeder.” şeklinde düzenleme yapılmıştır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 323. maddesinin (ğ) bendi içeriğine göre, vekalet ücretinin yargılama giderlerinden olduğu ve kural olarak davada haksız olan tarafa yükletileceği, yukarıda gösterilen aynı yasanın 331. maddesine göre de, dava açılırken davacının haklı konumda olması durumunda davacı taraf aleyhine vekalet ücretine karar verilemeyeceği anlaşılmaktadır.
Davacının, dava tarihinde yürürlükte bulunan yasal düzenlemeye göre eldeki davayı açtığı, yargılama esnasında yapılan yasal değişiklikle dava konusu borcun terkin edildiği ve bu nedenle istemin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır. Dava açıldıktan sonra yapılan yasal değişiklik nedeniyle davanın reddine karar verilmiş olması, davacı tarafın dava açarken haklı olduğu gerçeğini ortadan kaldırmaz. Bir başka ifadeyle davacının dava açarken kusurlu davrandığından söz edilemez. Şu halde, davanın açılmasına davalının sebebiyet verdiği belli olduğuna göre, davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekirse de, anılan yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 sayılı HMK"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan 1086 sayılı HUMK’nun 438/7. maddesi uyarınca karar düzeltilerek onanmalıdır.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle, davalı lehine vekalet ücreti verilmesine ilişkin hüküm fıkrasının 4. bendinin karardan çıkarılmasına, davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA 23/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.