Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8436 Esas 2019/4169 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre, sanığın idaresindeki otomobil ile meskun mahalde gündüz vakti seyir halinde olduğu sırada seyrine göre sağından karşıdan karşıya geçmek isteyen katılana çarpması şeklinde gerçekleşen olayda; katılanın olay günü alınan Mersin Devlet Hastanesi genel adli muayene rapor içeriğine göre basit tıbbi müdahale ile iyileşir şekilde yaralandığı, çekilen grafilerin normal olduğu, katılanın olay günü alınan kolluk beyanında gerekli tedavilerini yaptırdıktan sonra işlemleri için polis merkezine geldiğini belirttiği, dosya içerisinde mevcut 22.10.2014 tarihli Toros Devlet Hastanesi operatör doktoru tarafından düzenlenen rapora göre hastanın trafik kazası sonrası kalçada ağrı, zamanla ağrıda artma sonucu başvurduğu, hastanın sağ kalça (femur boyun kırığı) nedeni ile yatırıldığı, takip ve tedavisinin halen devam ettiğinin belirtildiği, hükme esas alınan 05.03.2015 tarihli kati rapor içeriğine göre katılanın “kırığın hayati fonksiyonlarını etkilemeyeceğini 4(dört) olduğunu” belirttiği görülmekle dosyada mevcut tıbbi raporlar incelendiğinde katılanın vücudundaki yaralanmanın incelemeye konu trafik kazası sonucu oluşup oluşmadığı konusunda kuşkuya düşüldüğünden katılanın olay gününe ait tüm grafi, röntgen sonuçları ve muayene evrakları istenilerek yaralanmasının olay gününe ait olup olmadığının tespiti ile yaralanmasının niteliği konusunda Adli Tıp Kurumu Başkanlığı ilgili İhtisas Kuruluna gönderilerek rapor alınmasında zorunluluk olması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 27.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.