Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/15425 Esas 2018/4389 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/15425
Karar No: 2018/4389
Karar Tarihi: 27.03.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/15425 Esas 2018/4389 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiştir. Sanığın elinde diğer suçlara konu iki cep telefonu bulunduğu ve sanığın evinde bulunan altı cep telefonundan biri müştekiye ait olduğu anlaşılmıştır. Sanık tekerrüre esas hükümlüdür. Bozma nedeni yapılmamıştır. Ancak, cep telefonunun kapıları açık olan araç içerisinden çalındığı için sanığın fazla ceza alması hatalıdır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle uygulama yapılamayan bir kanun maddesi dikkate alınmamıştır. Sanığın avukatlık ücreti de yargılama gideri olarak yüklenmiştir ki bu da hatalıdır. Bu nedenlerle karar kısmen bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- TCK 58. madde
- TCK 5237 sayılı kanunun 141. maddesi
- TCK 5237 sayılı kanunun 142/1-e maddesi
- CMK 253. maddesi
- Anayasa Mahkemesi kararı uyarınca TCK 53. madde 1. fıkra b bendi
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi.

13. Ceza Dairesi 2016/15425 E. , 2018/4389 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Olaydan bir gün sonra şüphe üzerine yakalanan sanığın elinde başka suçlara konu iki adet cep telefonunun olduğunun görülmesinin ardından, sanığın çaldığı diğer cep telefonlarının da evinde olduğunu söylemesi üzerine içerisinde müştekinin çalınan cep telefonunun da olduğu altı adet cep telefonunun evinde bulunduğu, bu şekilde bulunan cep telefonunun henüz başvurusu olmayan müştekiye kolluk kuvvetleri tarafından teslim edildiğinin anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bozma isteyen (2) numaralı düşünceye iştirak edilmemiştir.
Tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında TCK"nın 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Suça konu cep telefonunun kapıları açık olan araç içerisinden çalındığının anlaşılması karşısında, sanığın eylemi, 02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendi uyarınca uzlaşma kapsamına alınan 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesine uyduğu halde, anılan Kanunun 142/1-e maddesine göre hüküm kurulması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
2-Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 günlü, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan kısmi iptal kararı uyarınca, 5237 sayılı TCK 53. madde 1. fıkra b bendinde düzenlenen “seçme ve seçilme ehliyetinden ve diğer siyasi hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına” hükmünün iptal edilmesi nedeniyle uygulanamayacağının gözetilmesi zorunluluğu,
3-Sanığa, savunmasını yapması için müdafii görevlendirilmesi nedeniyle müdafiiye ödenen avukatlık ücretinin, dosyadaki bilgilerden düzenli mali geliri bulunmadığı anlaşılan sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesindeki düzenlemeye aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun kısmen aykırı olarak BOZULMASINA, 27.03.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.