MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında “2006 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması; sanığın kovuşturma aşamasında alınan savunmasında, ... Sağlık Malzemeleri Tic. Ltd. Şti"nin yetkilisi olduğunu, 2003 yılında faaliyetine son verdiğinde elinde birtakım malzemelerin kaldığını, suça konu faturaları düzenleyerek bu malzemelerin yetkilisi olduğu ... Medikal Ltd. Şti. isimli şirkete çıkışını sağladığını beyan etmesi, faturaları kullanan ve sanığın yetkilisi olduğu ... Medikal Ltd. Şti. şirketi hakkında 07.04.2008 tarih ve VDENR-2008/1046-28 sayılı vergi suçu raporu ile 2004-2005-2006-2007 takvim yıllarında sahte fatura düzenlendiğinin tespit edilmesi üzerine sanık hakkında Ankara 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 10.03.2010 tarih ve 2009/442 Esas-2010/148 Karar sayılı kararı ile verilen mahkumiyet hükümlerinin, Dairemizin 06.02.2014 tarih ve 2012/19073 Esas-2014/1919 Karar sayılı ilamı ile 2005 ve 2006 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçları yönünden onanması, suça konu 23.11.2010 tarih ve VDENR-2010-A-1968/50 sayılı vergi suçu raporuna göre ... Sağlık Malzemeleri Tic. Ltd. Şti"nin mükellefiyet kaydı 31.12.2001 tarihinde resen terkin ettirildikten sonra 2005 yılında fatura bastırılarak bu faturaların diğer şirkete düzenlendiğinin belirlenmesi ve şirketin resen terkin edildiği tarih sonrası gerçek bir ticari faaliyetinin bulunduğuna dair dosya kapsamında herhangi bir delil olmaması karşısında, tebliğnamedeki eksik araştırmaya dayalı bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında “2006“ şeklinde eksik gösterilen suç tarihinin, dosya kapsamına göre düzenlenen en son fatura tarihi doğrultusunda “25.12.2006“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı arttıran ve azaltan nedenlerin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında “2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Sahte fatura düzenleme suçlarında suç tarihinin en son düzenlenen fatura tarihi olarak kabul edildiği, dosya kapsamına göre en son faturanın “26.12.2005“ tarihinde düzenlendiğinin anlaşılması karşısında, suç tarihinin “26.12.2005“ olduğu cihetle yapılan incelemede; sanığa yüklenen “2005 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu‘nun 359/b-1. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırı itibarıyla tabi olduğu, suç tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca istem gibi DÜŞÜRÜLMESİNE, 12.11.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.