Davacı, davalı kurum tarafından gönderilem ödeme emrinin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R


1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, ödeme emrinin iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile; borçlu ..Şirketinin Kuruma olan borçlarından dolayı davacının şirketteki hissesi oranında sorumlu olduğuna, buna göre 25.281,72 TL yönünden davanın kabulü ile, bu miktar yönünden ödeme emrinin iptaline, 1.398,75 TL asıl alacak, 2.402,77 TL gecikme zammı olmak üzere toplam 3.801,52 TL tutarındaki miktar yönünden davanın reddine, karar verilmiştir.
HMK"nın 297. maddesi uyarınca; Mahkeme tarafların tüm talepleri ile ilgili olumlu veya olumsuz bir karar vererek, bu konulardaki uyuşmazlığı sona erdirmelidir.
Somut olayda; davalı vekilinin % 10 haksız çıkma tazminatı ile ilgili olumlu veya olumsuz herhangi bir karar verilmemiştir.
6183 sayılı Kanunun 58’nci maddesinin beşinci fıkrasında “itirazında tamamen veya kısmen haksız çıkan borçludan, hakkındaki itirazın reddolunduğu miktardaki amme alacağı % 10 zamla tahsil edilir.” hükmü yer almaktadır.
Madde hükmü ile ödeme emrine karşı dava açan borçlunun tamamen veya kısmen haksız çıkması halinde % 10 haksız çıkma tazminatının alınacağı açıkça belirtilmiştir. Bu düzenleme, ödeme emrine karşı mesnetsiz dava açılarak, kamu alacağının tahsilinin geciktirilmesini önlemeye yönelik olduğundan, ödeme emrine karşı açılacak davanın reddi ve davacının haksızlığının anlaşılması karşısında, anılan maddede belirtilen % 10 tazminatın hüküm altına alınması gerekir.






6183 sayılı Kanunun 58. maddesinde yer verilen ve haksız çıkma tazminatı olarak adlandırılan % 10 zamma hükmedilebilmek için borçlu tarafından alacağın gerçek miktarını belirlemek için gerekli olan unsur ve dayanaklarının bilinmekte veya bilinebilecek olması gerekli ve yeterli olup, bu koşulların varlığının tesbiti yönünde yapılan yargılama sonucunda davacı borçlunun haksızlığının belirlenmiş olması, anılan tazminatın hüküm altına alınmasına engel oluşturmamaktadır.
Ödeme emrine konu borcun yasal dayanağını 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun “Primlerin ödenmesi” başlıklı 80. maddesi oluşturmakta olup, alacağın likit nitelikte bulunduğundan kuşku yoktur.
Yukarıda belirtilen yasal ve maddi olgular gözetildiğinde, Mahkemece; ödeme emrinin iptali istemli davanın kısmen reddine karar verilirken, “davalı vekilinin % 10 oranındaki tazminat talebi ile ilgili karar verilmemiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HUMK m. 438 uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasına ayrı bir bent olarak "6183 sayılı Yasanın 58/4 maddesi uyarınca reddedilen 3.801,52 TL üzerinden % 10 tazminatın davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” rakam, sözcük ve işaretlerinin eklenmesine ve hükmün bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, 02.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.