MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-UYAP üzerinden yapılan incelemede; sanık hakkında Bursa Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 21/02/2014 tarihli 2014/12547 Soruşturma ve 2014/4428 Esas ile 31/03/2014 tarihli 2014/20749 Soruşturma ve 2014/7383 Esas sayılı iddianameleriyle “resmi belgede sahtecilik” ve “başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma” suçlarından açılan kamu davalarında, Bursa 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 18/02/2015 tarihli 2014/205 Esas ve 2015/198 Karar sayılı ilamı ile resmi belgede sahtecilik suçundan beraat, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma suçundan mahkûmiyet kararları verildiği; resmi belgede sahtecilik suçundan verilen beraat kararının temyiz edilmeden, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmünün ise Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 17/12/2020 tarihli 2019/1290 Esas ve 2020/19839 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği; sanık hakkında temyiz konusu dava kapsamında, aynı eylemlerine ilişkin olarak Bursa Cumhuriyet Başsavcılığı‘nın 23/05/2014 tarihli 2014/12728 Soruşturma ve 2014/11229 Esas sayılı iddianamesi ile kamu davası açıldığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/7. maddesinde yer alan “Aynı fiil nedeniyle, aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa, davanın reddine karar verilir.” hükmü gereğince, sanık hakkında mükerrer dava niteliği taşıyan davaların reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkûmiyet hükümleri kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Tekerrüre esas alınan Gebze 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 21/05/2012 tarihli 2011/75 Esas ve 2012/458 Karar sayılı ilamına konu suç tarihinde, sanığın 18 yaşından küçük olduğu ve 5237 sayılı TCK’nin 58/5. maddesi uyarınca söz konusu ilamın tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
b)Suça konu Adli Emanetin 2014/1801 sırasında kayıtlı nüfus cüzdanının dosyada delil olarak saklanması yerine, TCK‘nin 54. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi yasaya aykırı,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi‘nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun‘un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 01/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.