Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan iş bedeli alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine dair verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Yanlar arasında yazılı sözleşme bulunmamaktadır. Davacı, davalının aldığı taahhüt işlerinin ahşap dekorasyon ve mobilya  işlerini yaptığını, bazı işlerde malzemenin kendisi tarafından, bazı işlerde davalı tarafından temin edildiğini, bir kısım ödemeler yapıldığını faturada yazılı 41.300,00 TL iş bedelinin ödenmediğini, faturaya haksız olarak itiraz edildiğini belirterek bu miktar alacağın tahsilini talep etmiştir. Davalı, aşamalardaki savunmalarında, davacının faturasına yasal süresi içerisinde itiraz ettiklerini, davacının bazı taahhüt işlerinde davalının mobilya işleri taşeronluğunu yaptığını, malzeme, hammadde ve aksesuarları kendisi verip davacı taşeronun sadece işçilik yaptığını, faturada talep edilen mobilya imâlatı bedelinin haksız olduğunu, işçilik ücretini de ödediğini ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Tarafların beyanlarından kapsamı konusunda mutabakat bulunmamakla birlikte davalının üstlendiği bazı taahhütlerin mobilya işlerinin davacı tarafından yapımı konusunda sözlü eser sözleşmesi ilişkisi kurulduğu anlaşılmaktadır. Bu ilişki sebebiyle davalının davacıya 15.000,00 TL ödeme yaptığı da sabittir. Uyuşmazlık malzemelerin kimin tarafından temin edildiği ve işin kapsamı noktalarında toplanmaktadır. Dairemizin yerleşik içtihat ve uygulamalarında akdî ilişkinin varlığı halinde kapsamının yazılı belge dışında diğer deliller ve tanık beyanları ile de kanıtlanabileceği kabul edilmektedir. İşin yapıldığı tarih ile dava ve karar tarihinde yürürlükte bulunan 818 Sayılı Borçlar Kanun"un 357/I. maddesinde, yüklenici imal ettiği şeyde kullandığı malzemenin iyi cinste olmamasından dolayı iş sahibine karşı sorumlu ve bu hususta satıcı gibi mütekeffil olur şeklindeki düzenleme karşısında, aksine sözleşme bulunmadığı ya da aksi karşı tarafca kanıtlanmadığı sürece malzemenin yüklenici tarafından temin edildiğinin kabulü zorunludur.

Bu durumda mahkemece öncelikle tarafların tanıkları da dinlenmek suretiyle iş kapsamının davalının kabul ettiği 78 m2"den az olmamak üzere belirlenmesi, davacı taşeron bir kısım malzemeleri davalının temin ettiğini kabul ettiğinden, bunların nelerden ibaret olduğu ve miktarının kendisinden sorularak açıklattırılması, davacının kendisinin tarafından temin edildiğini ileri sürdüğü malzemelerin kendisi tarafından alındığını ispat külfeti davalıya düşeceğinden bunun ispatı konusunda davalıya süre verilip delilleri toplandıktan sonra oluşacak kanaat de dikkate alınarak mahallinde konusunda uzman teknik bilirkişi marifetiyle keşif yapılıp kanıtlanacak iş kapsamına göre BK"nın 366. maddesi uyarınca işin yapıldığı yıl mahalli piyasa rayiçleriyle davalının kabul ettiği 15.000,00 TL"den az olmamak üzere işçilik bedeli ve yine aynı tarih itibariyle mahalli piyasa rayiçleri ile davacının temin ettiği malzeme bedelleri hesaplattırılıp bulunacak toplam miktardan ihtilaf konusu olmayan 15.000,00 TL ödeme düşüldükten sonra sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yanlış değerlendirme ile davanın reddi doğru olmamış, kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 990,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davalıdan alınarak Yargıtay duruşmasında vekille temsil olunan davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 26.09.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.