Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7938 Esas 2019/4139 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında; TCK"nın 73/4, CMK"nın 223/8 gereğince düşme,
2- Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/1-2e, 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet, temyiz isteminin reddi.

Taksirle yaralama suçundan sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine dair ek karar ile sanık ... hakkında verilen düşmeye ilişkin hüküm, sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A)Sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden temyiz isteminin incelenmesinde;
Kovuşturma aşamasında 03/03/2014 tarihinde talimatla alınan beyanında müşteki ...’ın sanıktan şikâyetçi olmadığını ve CMK"nın 237 ve devamı maddeleri uyarınca usulüne uygun olarak kamu davasına katılıp, katılan sıfatını almayan müşteki vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİ,
B)Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin reddine dair ek kararla ilgili temyiz isteminin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 29.04.2015 tarihinde TCK"nın 89/1-2.e, 62, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 2240 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de olmayıp, sanığın temyiz isteminin reddine ilişkin Polatlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.08.2015 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen red kararının isteme uygun olarak ONANMASINA; 27.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.