Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5235 Esas 2018/8968 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

A)Sanık hakkında 30.12.2003 tarihli “Tutanaktır” başlıklı belge nedeniyle özel belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi:
Suça konu belgenin sanık tarafından açılan boşanma davası sırasında Kadınhanı Asliye Hukuk Mahkemesine ibraz edildiği 01.06.2004 tarihinin suç tarihi olduğu; 5237 sayılı TCK’nin 7 ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri hükmü karşısında, sanığa yüklenen 5237 sayılı TCK’nin 209/2 maddesi yollaması ile 207/1 (765 sayılı TCK’nin 509/2 maddesi delaletiyle 345/1) maddesinde düzenlenen özel belgede sahtecilik suçunun gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanık lehine olan 765 sayılı TCK’nin 102/4. maddesinde öngörülen asli dava zamanaşımının, suç tarihinden iddianame tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanığın ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 765 sayılı TCK’nin 102/4 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE,
B)Sanık hakkında 14.12.2011 tarihli “İbraname” başlıklı belge nedeniyle özel belgede sahtecilik suçnudan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi:
Suça konu belgenin 26.12.2011 tarihli dilekçe ekinde aynı tarihte sanık tarafından, Kadınhanı Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2012/6 esas sayılı dosyasına ibraz edilmesi; sanığın aynı Mahkemenin 01.11.2011 tarihli 2009/35 Esas ve 2011/503 Karar sayılı gerekçeli kararını 13.12.2011 tarihinde mahkeme kaleminden aldığını beyan etmesi karşısında; tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
1-Mahkemece Adli Tıp Kurumuna yazılan 04.03.2014 tarihli yazıda, suça konu belgedeki imzanın sanığa ya da katılana ait olup olmadığı yönünden de inceleme yapılmasının istenmesine rağmen, Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Dairesi’nin 28.05.2014 tarihli raporunda herhangi bir imza incelemesinin yapılmadığı anlaşıldığından, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; sanığın ve katılanın karşılaştırmaya esas imza ve yazı örneklerinin alınması, kurum ve kuruluşlarda bulunan imza ve yazı örneklerinin temin edilmesi, dosyanın bir bütün halinde Adli Tıp Kurumu Başkanlığı Fizik İhtisas Dairesi"ne gönderilerek, 14.12.2011 tarihli “İbraname” başlıklı belge üzerinde bulunan imza ve yazıların, sanığa ya da katılana ait olup olmadığı konusunda yeniden rapor alınması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12.11.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.