Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2014/9591 Esas 2015/1748 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Afşin 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/02/2014
NUMARASI : 2013/81-2014/61

Davacılar S.. A.. ve diğerleri vekili Avukat Mehmet tarafından, davalı E.Ü.A.Ş. Genel Müdürlüğü aleyhine 14/02/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 18/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, haksız fiil nedeni ile uğranılan zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, dava kısmen kabul edilmiş; kararı davalı temyiz etmiştir.
Davacılar, maliki/hissedarı oldukları Afşin ilçesi, B. Köyünde bulunan taşınmazlarda ekili ürünlerin, Afşin Elbistan termik santralinin çevreye yaydığı zararlı gazların ve küllerin etkisi ile zarar gördüğünü, verimin düştüğünü iddia ederek uğradıkları zararın ödetilmesi isteminde bulunmuşlardır.
Davalı, termik santralin işletilmesinden dolayı çevreye herhangi bir zarar verilmediğini, resmi kurumlarca hava kalitesinin sürekli ölçüldüğünü, yönetmeliklerle belirlenen sınır değerlerin aşılmadığını, küllerin toprakla örtüldüğünü düzenli olarak nemlendirme yapıldığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, mahallinde yapılan tespite göre, davalının işlettiği termik santralin çevreye olumsuz etkisi nedeni ile davacının ektiği üründe verim kaybı olduğu belirlenmiş, istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya arasındaki bilgi, belge ve tapu kayıtlarından dava konusu edilen taşınmazların bir bölümü üzerinde daimi irtifak hakları bulunduğu, görüşüne başvurulan bilirkişinin ek raporunda irtifak alanlarını tazminat hesabından indirdiği ancak 798 no lu parsel üzerindeki irtifak alanının unutulduğu anlaşılmıştır.
Şu durumda mahkemece dava konusu olan taşınmazlar üzerinde kurulu irtifak alanlarının tazminat hesabından indirilmesi gerektiği usul ve yasaya uygun biçimde benimsenmesine karşın 798 no lu parsel üzerindeki irtifak alanının unutulması bozmayı gerektirir ise de anılan yanılgı yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HUMK nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle, hüküm fıkrasının 1 no lu bendinin c fıkrasında yer alan “...1.828,28...” rakamlarının silinerek yerlerine “...1.664,52...” rakamlarının yazılmasına, davalının diğer temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddi ile kararın düzeltilen bu biçimi ile ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 19/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.