Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/22216 Esas 2015/12545 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük


Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanık ..."ın yokluğunda verilen hükme ilişkin gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmediğini savunarak temyiz talebi ile birlikte talep ettiği eski hale getirme hususunda karar verme yetkisinin CMK.nun 42/1. maddesine göre; hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin, eski hale getirme ve temyiz talebinin reddine ilişkin 20.11.2013 günlü ek karar hukuki değerden yoksun kabul edilerek sanığın daha önceden tebligat yapılmayan adresine Tebligat Kanununun 35. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebliği hukuken geçerli bulunmadığı ve öğrenme üzerine yapılan temyiz süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;

Sanıkların ATM"den para çekmek isteyen katılanın kartını cihaza kur- dukları düzenekle ele geçirdikten sonra karttan para çekmeleri şeklinde gelişen eylem- lerinin TCK.nun 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık ve TCK.nun 245/1. maddesinde düzenlenen banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçlarını ayrı ayrı oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde TCK.nun 44. maddesi delaletiyle TCK.nun 245/1. maddesi gereğince hüküm kurulması ve kredi kartını değişik zamanlarda birden çok kez kullanan sanık hakkında hükmolunan cezanın TCK.nun 43. maddesi gereğince arttırılmaması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, anılan cihetle tebliğnamede yer alan bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanıkların, bir nedene dayanmayan yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;

5237 sayılı TCK.nun 53. maddesi uygulanmasında sanıkların maddenin 1. fıkrasında sayılan hakları kullanmaktan yoksun bırakılmalarına, bu yoksunluklarının kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salı- verilmelerine kadar, diğer hakları yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar sürmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gere- ğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmalarına"" yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMA- SINA), 25.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.