Basit yaralama suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 29 ve 62. maddeleri gereğince 25 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının anılan Kanun"un 58. maddesi hükümleri uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Köyceğiz Asliye Ceza Mahkemesinin 07/01/2015 tarihli ve 2014/253 esas, 2015/14 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 17.01.2017 tarih ve 2015/9236 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 31.01.2017 tarih ve 2017/4911 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre;
1) Mahkemesince, hükmün 1 nolu bendinde, sanığın mükerrir kişiliği nedeniyle seçimlik cezalardan hapis cezasının belirlenmesine rağmen, 5237 sayılı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak 25 gün hapis cezası yerine, 25 tam gün karşılığı adli para cezası şeklinde yazılmasında,
2) Evvelce hapis cezasına ilişkin hükümlülüğü bulunmayan sanık hakkında tayin olunan kısa süreli hapis cezasının, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 50/3. maddesindeki “Daha önce hapis cezasına mahkum edilmemiş olmak koşuluyla, mahkum olunan otuz gün ve daha az süreli hapis cezası ile fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkum edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezası, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilir” hükmü uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasında yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi gerektiğinin gözetilmemesinde,
3) 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca, tekerrüre esas olan hükmün verildiği tarihte yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1-1 bendi ile 305/son maddelerine göre iki bin liraya kadar olan para cezalarının kesin olması ve tekerrüre esas alınamayacak olması karşısında, sanığın sabıkasına esas teşkil eden Köyceğiz Sulh Ceza Mahkemesinin 25/12/2007 tarihli ve 2007/10-134 sayılı kararı ile verilen mahkumiyetin 500.00 Türk Lirası olduğu nazara alındığında cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kanun yararına bozma isteminin kapsamına, talebin niteliğine ve daha önce Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 07.10.2016 tarih ve 2016/5059 Esas, 2016/13190 sayılı kararıyla ek görüş talep edilmiş olmasına göre, 26.02.2016 tarihli ve 29636 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Yargıtay Büyük Genel Kurulu"nun 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı kararının “Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümüne İlişkin Ortak Hükümler" kısmı ve 6545 sayılı Kanunun 31. maddesi ile değişik Yargıtay Yasasının 14. maddesi uyarınca işin incelenmesi Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesine ait olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE; dosyanın incelenmek üzere ilgili daireye GÖNDERİLMESİNE; 22.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.