Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sanıklar - hakaret sanık - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11207 Esas 2017/4663 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11207
Karar No: 2017/4663
Karar Tarihi: 11.10.2017

Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma sanıklar - hakaret sanık - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11207 Esas 2017/4663 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve hakaret suçundan mahkum edildiği karar temyiz edilmiştir. Kararda, sanıkların hakaret suçu nedeniyle aldıkları adli para cezasının kesinleştiği ve temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Ancak, sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu nedeniyle verilen cezaların TCK'nın ilgili maddelerinde belirlenen koşulların oluşmadığı halde arttırılarak tayin edildiği ve aynı kanunun 110. maddesinin gereklilikleri göz önünde bulundurulmadan hüküm verildiği gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 26. Maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde
- 6217 sayılı Kanunun 26. Maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/2, 109/3-b ve 109/5 maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 110. Maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 317. ve 321. Maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2014/11207 E. , 2017/4663 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar), hakaret (sanık ...)
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi.
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup buna göre mahkemece sanık ... hakkında hakaret suçundan doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibariyle kesin olması nedeniyle temyizi mümkün bulunmadığından, anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince Reddiyle, incelemenin sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Mağdurenin aşamalardaki çelişkili anlatımları, savunma ile tüm dosya içeriği nazara alındığında, olay günü yirmiüç yaşındaki mağdurenin, sokakta yürüdüğü sırada yanına gelen sanık ..."ın aracına rızasıyla binmesinin ardından yoldan aldıkları sanık ..."la beraber gittikleri pansiyonun önünde aşağı indikleri, burada mağdurenin pansiyona girmek istememesi nedeniyle taraflar arasında çıkan tartışmanın büyümesi üzerine sanıkların darp ederek araca bindirdikleri mağdureyi oturduğu mahalleye götürüp bıraktıkları ve mevcut haliyle sanıkların müsnet suçu cinsel amaçla işlediklerini kabule yeter, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşıldığından, haklarında 5237 sayılı TCK"nın 109/2, 109/3-b. maddeleri ile belirlenen cezaların koşulları oluşmadığı halde aynı Kanunun 109/5. maddesi ile arttırılması suretiyle fazla tayini,
Sanıkların araca bindirdikleri mağdureyi olayla ilgili adli soruşturma başlatılmadan önce güvenli bir yerde bıraktıklarının anlaşılması karşısında haklarında TCK"nın 110. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 11.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.