Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/2670 Esas 2018/278 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/2670
Karar No: 2018/278
Karar Tarihi: 10.01.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2014/2670 Esas 2018/278 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün hukuki değerinin bulunmadığını belirtmiştir. Sanığın ilk karara yönelik temyiz isteği süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede, 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşılmıştır. Diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendi: Suçun açıklanması veya tespiti tarihinden itibaren 8 yıl geçtikten sonra, soruşturma ve kovuşturma yapılması mümkün olmaz.
- 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası: Yargılama yapılabilmesi için suç isnadının ulaşması gereken kişiye tebliğ edilmesi ve kendisi tarafından ya da vekili vasıtasıyla kabul edilmiş sayılması gerekmektedir.
-

10. Ceza Dairesi 2014/2670 E. , 2018/278 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : a) Mahkûmiyet ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri
b) Mahkûmiyet (Aynen infaz mahiyetinde)

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Sanığın yokluğunda verilen 19/09/2007 tarihli kararın Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebliğinin usulüne uygun olmaması nedeniyle ilk kararın kesinleşmediği, kesinleşmeyen karara ilişkin yapılan infaz işlemlerinin ve kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan verilen 14/05/2013 tarihli mahkûmiyet hükmünün hukuki değerinin bulunmadığı, sanığın temyiz isteğinin 19/09/2007 tarihli ilk karara yönelik ve süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Karar tarihi ile temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar 5237 sayılı TCK’nın 66. maddesinin 1. fıkrasının (e) bendinde öngörülen 8 yıllık dava zamanaşımı süresinin dolduğu anlaşıldığından; diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA; 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin 1. fıkrası ve 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddelerinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223. maddesinin 8. fıkrası gereğince sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 10/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.