MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ :Karşılıklı Boşanma - Ziynet Alacağı
Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; bozulmasına dair Dairemizin 21.02.2017 gün ve 22692 - 1792 sayılı ilamıyla ilgili davacı-davalı erkek tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1- Yerel Mahkemece verilen karar, davalı-davacı kadın tarafından “tazminatların miktarı, nafakaların reddi ile erkeğin reddedilen boşanma davasındaki vekalet ücreti” yönünden temyiz edilmiş, davacı-davalı erkek tarafından ise "kendi davasının reddi, kusur belirlemesi, tazminatlar" yönünden temyiz edilmiştir. Ne var ki, ilk inceleme sırasında erkeğin temyiz dilekçesi gözden kaçırılarak, erkeğin temyiz itirazları yönünden hükmün incelenmediği anlaşılmaktadır. Açıklanan sebeple davacı-davalı erkeğin karar düzeltme talebinin kabulü ile Dairemizin 21.02.2017 tarih ve 2015/22692 esas ve 2017/1792 karar sayılı ilamının kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.
2- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin kendi davasının reddi, kusur belirlemesi, tazminatlara yönelik temyiz itirazları yersizdir.
3- Davalı-davacı kadının; tazminatların miktarı, nafakaların reddi ile erkeğin reddedilen boşanma davasındaki vekalet ücretine yönelik temyizine hasren yapılan incelemede;
a-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.



b-Boşanma yüzünden yoksulluğa düşecek taraf, kusuru daha ağır olmamak koşuluyla geçimi için diğer taraftan mali gücü oranında süresiz olarak nafaka isteyebilir. Nafaka yükümlüsünün kusuru aranmaz. (TMK m.175) Toplanan delillerle, boşanmaya sebep olan olaylarda davalı-davacı kadının daha ağır kusurlu olmadığı, her hangi bir geliri ve malvarlığının bulunmadığı, boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği gerçekleşmiştir. O halde, davalı-davacı kadın yararına geçimi için uygun miktarda yoksulluk nafakası takdiri gerekirken isteğin reddi doğru görülmemiştir.
c-Boşanma veya ayrılık davası açılınca hakim, davanın devamı süresince, gerekli olan, özellikle eşlerin barınmasına (TMK m. 186/1), geçimine (TMK m. 185/3), malların yönetimine (TMK m. 223, 242, 244, 262, 263, 264, 267, 215) ve çocukların bakım ve korunmasına (TMK m. 185/2) ilişkin geçici önlemleri kendiliğinden (re"sen) almak zorundadır (TMK m. 169). O halde; Türk Medeni Kanununun 185/3. ve 186/3. maddeleri uyarınca, tarafların ekonomik ve sosyal durumları da gözetilerek dava tarihinden geçerli olmak üzere davalı-davacı kadın yararına uygun miktarda tedbir nafakasına hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
d-Yargılama giderleri davada haksız çıkan taraftan alınır (HMK m. 326). Vekalet ücreti ve yargılama harcı da yargılama giderlerindendir (HMK m. 323). Davacı-davalı erkeğin boşanma davası reddedilmiştir. O halde, davalı-davacı kadın yararına vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, bu yönün gözetilmemesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan sebeplerle davacı-davalı erkeğin karar düzeltme talebinin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 440-442. maddeleri gereğince kabulüyle Dairemizin 21.02.2017 tarih ve 2015/22692 esas ve 2017/1792 sayılı kararının KALDIRILMASINA, yukarıda 3/a, b, c ve d bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümleri yönünden ise 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Tolga"ya yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 143.50 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Betül"e geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.11.2017