MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında "2005 ve 2006 takvim yıllarına ait defter, kayıt ve belgeleri gizlemek" suçundan açılan kamu davasında; sanığa defter ve belgelerini ibraz etmesi için 15 gün ek süre verildiği için, gerekçeli karar başlığındaki suç tarihinin doğru olması; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 tarih ve 1999/11-273/288 sayılı kararında açıklandığı üzere, defter ve belgelerin çalındığı, kaybolduğu, bulunmadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde, 213 sayılı VUK"nin 139. maddesindeki istisnai hallerin varlığının aranmasına gerek bulunmadığından, sanığın, suç konusu defter ve belgelerin muhasebecide olduğunu, muhasebeciyi bulamadığını ve nerede olduğunu bilmediğini söylemesi karşısında, VUK"nin 139. maddesinin 2. fıkrasında belirtildiği üzere, incelemenin iş yerinde yapılmasının imkânsız duruma gelmesi nedeniyle, tebliğnamedeki (1) ve (3) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, kasten işlenmiş suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olan ve kazanılmış hak kapsamına girmeyen 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin infaz aşamasında uygulanması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine göre; suçun oluştuğu, niteliği ile yaptırımının ve takdiri indirimin doğru olarak belirlenip uygulandığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, usule ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 08.11.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.