Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/16257 Esas 2022/3246 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdureler ... ile ...'e karşı)
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan (mağdure sayısınca) mahkumiyetine dair Bursa 12. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 27.11.2019 gün ve 2019/76 Esas, 2019/366 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun mağdurelerden ...’ya yönelik müsnet suçlardan kurulan hükümler açısından esastan reddine, ...’e yönelik atılı suçlardan kurulan hükümler açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükümlerin kaldırılarak çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, katılan Bakanlık vekilinin mağdurelerden ...’ya yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve ...’e yönelik çocuğun cinsel istismarı suçlarından verilen kararlarla ilgili kanun yoluna başvurmadığı gözetilerek 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurelerden ...’ya yönelik müsnet suçlardan kurulan hükümler açısından yapılan değerlendirmede, sanık hakkında atılı suçlardan dolayı 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi gereğince temel cezalar belirlenirken söz konusu maddenin birinci fıkrasında yedi bent halinde sayılan hususlar ile aynı Kanunun 3.maddesinin birinci fıkrasındaki “suç işleyen kişi hakkında işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı ceza ve güvenlik tedbirine hükmolunur” şeklindeki kanuni düzenleme nazara alınmak suretiyle ilk derece mahkemesince maddede yer alan alt ve üst sınırlara göre temel cezalar belirlenirken dosya içeriğine göre alt sınırdan uzaklaşmayı gerektirir neden bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde teşditli uygulama yapılması karşısında, söz konusu hükümlere yönelik istinaf talebinin kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Mağdurelerden ...’e yönelik müsnet suçlardan kurulan hükümler açısından yapılan değerlendirmede, mağdurenin intikale konu son olaydan önceki dönemde gerçekleştiğini iddia ettiği alıkoyma ve istismar eylemlerine ilişkin aşamalardaki çelişkili ifadeleri, daha önceki olayları
anlattığını belirttiği annesi müşteki Gülay’ın, duruşma ifadesinde bu hususu doğrulamaması, savunma ile tüm dosya içeriği nazara alındığında, sanığın sübuta eren son eylemi dışında adı geçen mağdureyi değişik tarihlerde götürdüğü yerlerde alıkoyarak istismarda bulunduğuna dair cezalandırılmasına yeter, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden müsnet suçlardan belirlenen temel cezaların zincirleme suça ilişkin 5237 sayılı TCK’nın 43/1.maddesi ile artırılması,
Her iki mağdureye yönelik atılı suçlardan kurulan hükümlerle ilgili yapılan değerlendirmede ise, 5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinde düzenlenen takdiri indirimin uygulanmasına veya uygulanmamasına ilişkin kararların da gerekçeli olmasının zorunlu olduğu gözetilmeden ilk derece mahkemesince mağdurelerden ...’ya ve Bölge Adliye Mahkemesince ...’e yönelik suçlardan kurulan hükümlerde anılan kanun maddesinde yer alan bazı tabirlerin tekrarlanması şeklindeki yetersiz ve dosya kapsamıyla uyuşmayan yazılı gerekçelerle söz konusu maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekili ile sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 01.07.2020 gün ve 2020/430 Esas, 2020/994 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun mağdurelerden ...’ya yönelik kurulan hükümler açısından esastan reddine ve ...’e yönelik kurulan hükümler açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükümlerin kaldırılarak sanığın çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair kurulan hükümlerin 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 06.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.