MAHKEMESİ : Ankara 26. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/06/2014
NUMARASI : 2013/638-2014/254

Davacı İçişleri Bakanlığı vekili Avukat Hülya tarafından, davalı B.. D.. aleyhine 20/11/2013 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 05/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, 2330 sayılı Yasa nedeniyle dava dışı polis memuruna yapılan ödemenin olayın sorumlularından rücuu yoluyla tahsili istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece, davanın reddine dair verilen karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgeleler ile davalı hakkında “görevli memura etkin direnme” suçundan yapılan ceza yargılaması kapsamından; görevi kapsamında adli olaya müdahele eden dava dışı polis memuru Mustafa Akgül’ün, alkol muayenesine götürüldüğü sırada davalı tarafından dosya arasına giren 28/07/2012 tarihli adli muayene raporu ile sağ ön kolda diş izi, sol omuz başında sıyrık ve sol dirsek hitamında sıyrık olacak şekilde yine dosya arasına giren 30/07/2012 tarihli Adi Tıp Kurumu Ankara Şube Müdürlüğü raporu ile hayati tehlike oluşmayacak ve basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte yaralandığı tespit edilmiştir.
2330 sayılı Yasanın 3/b ve 10. maddesi kapsamında çıkarılan, “Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkındaki Yönetmeliğin” “Yaralanma Hali” başlıklı 7. maddesinde; “…yaranın raporla belirlenen iş ve güce engel olma süresi ..” ifadesine yer verilmiştir. Dava dışı polis memuru Mustafa Akgül’ün görevi kapsamında olaya müdahale ettiği sırada yaralandığı sabittir. Şu halde haksız eylemin meydana geldiği 28/07/2012 tarihinde yürürlükte bulunan yukarıdaki düzenlemeye göre, dava dışı polis memurunun yaralanmasının “iş ve güce engel olma süresini” içerir şekilde adli rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, anılan yönetmeliğe uygun adli rapor aldırılmadan yürürlükteki Türk Ceza Kanunu uygulamasına göre aldırılan ve içeriğinde iş ve güce engel olma hususunda açıklama bulunmayan raporlar gerekçe gösterilerek istemin reddine karar verilmiş olması doğru değildir Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA 16/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.