Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8256 Esas 2019/4010 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8256
Karar No: 2019/4010
Karar Tarihi: 25.03.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8256 Esas 2019/4010 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdi. Sanık tarafından temyiz edilen hüküm incelenerek, CMK'nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verildi. Yapılan yargılamaya, delillere ve takdirlerine dayanarak, sanığın kusurunun olmadığı ve hızının yavaş olduğu belirtildi. Ancak, CMK'nın 230/1-d maddesi ihlal edilerek, TCK'nın 51. maddesi sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadığından, hüküm BOZULDU. Mahkeme kararında TCK'nın 89/1, 2-b, 53/6. maddeleri uygulanmıştır. Bu maddeler şöyle açıklayıcıdır:
- TCK'nın 89/1 maddesi, taksirle yaralama suçunun tanımını yapmaktadır. Buna göre, bir kimse, taksirle başkasının vücuduna acı verirse veya sağlığının bozulmasına neden olursa, altı aydan üç yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
- TCK'nın 2-b maddesi, suçun unsurlarını belirlemektedir. Buna göre, herhangi bir fiilin suç olabilmesi için, suçun tanımında belirtilen eylemlerinin gerçekleştirilmiş olması gerekir.
- TCK'nın 53/6. maddesi, hükmün geri bırakılması veya ertelenmesinin hangi koşullarda uygulanabileceğine ilişkin hükümler içermektedir. Bu maddeye göre, sanığın sabıkasız olması ve suçun işlenmesiyle ilgili kamu vicdanında

12. Ceza Dairesi 2017/8256 E. , 2019/4010 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 2-b, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemenin “Sanığın geçmiş sabıkası ve bir daha suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanat oluşamadığından CMK’nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklindeki gerekçesi yeterli görülmüş olup bu konuda bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusurunun olmadığına, geri geri gittiği sırada hızının yavaş olduğuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın lehine olan tüm hükümlerin uygulanması talebine rağmen CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı olarak, TCK"nın 51. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.