Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/14991 Esas 2020/19941 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/14991
Karar No: 2020/19941
Karar Tarihi: 29.12.2020

Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/14991 Esas 2020/19941 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edildi. Gümrük İdaresi vekili tarafından yapılan temyiz talebi reddedildi. Katılan avukatı tarafından yapılan temyiz talebi ise kabul edildi ve hüküm bozuldu. Sanıkların suç tarihi ve ele geçirilen eşyanın niteliği itibarıyla suçun 4733 sayılı Yasa kapsamında kaldığı belirtildi. Ancak suç tarihinden sonra yürürlüğe giren yasalar dikkate alındığında sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri ile cezaların belirlenmesi yerel mahkemeye ait olduğu vurgulandı. Kararda, 4723 sayılı Yasa'nın 8/4. maddesi, 5607 sayılı Yasa'nın 3/18. maddesiyle 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi, 7242 sayılı Yasa'nın 61. maddesi, 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. maddesine eklenen \"Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.\" şeklindeki düzenleme ve 7242 sayılı Yasa'nın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa'nın 5/2. maddesi ele alındı.

7. Ceza Dairesi 2018/14991 E. , 2020/19941 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Gümrük İdaresi vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanıkların eylemlerinin suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği itibarıyla 5752 sayılı Yasa ile değişik 4733 sayılı Yasa kapsamında kaldığı cihetle, suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük İdaresi vekilinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II) Katılan ... vekilinin sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin temyiz talebi ile sanık ... ve ...’in temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanıkların eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanıklar lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6455, 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın ilgili hükümleri (5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesinin yollamasıyla 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddeleri) somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekilinin ve sanık ... ile ...’in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 29/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.