MAHKEME:Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇ : Hırsızlık

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 14/02/2018 tarih ve 2018/7175 sayılı yazısında; Büyükçekmece 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 09/04/2013 gün ve 2010/683 Esas ve 2013/222 Karar sayılı kararının temyiz süresi sonrasında sanık ... tarafından temyizi üzerine mahkemenin 20/05/2015 tarihli ek kararı ile süre yönünden temyiz isteminin reddine kararı verdiği, sanığın ek kararı temyizi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığımızın 2016/324307 Tebliğname numaralı tebliğnamemizle "Sanığın CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra, hükmü temyiz ettiğinden ve mahkemenin isteminin reddine ilişkin kararı yasaya uygun bulunduğundan, bu karara karşı yapılan itirazın CMUK"nun 315/2. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi talep edilmiş olup;
Yüksek Dairenizin 12/12/2016 gün, 2016/18026 Esas ve 2016/13056 Karar sayılı ilamının ilk paragrafında "20.05.2015 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın cezaevinde olan sanığa 5271 sayılı CMK"nın 35/son maddesi uyarınca kendisine okunup anlatılmadan tebliğ edilmesi nedeniyle usulüne uygun olmadığı ve bu nedenle sanığın bu kararı süresinde temyiz ettiği anlaşılmakla yapılan incelemede;" denilerek esasa ilişkin temyiz incelemesi yapıldığı belirtilmişse de;
İlamınızın ikinci paragrafında "Dosya içeriğine ve gerekçeye göre, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan 20/05/2015 tarih ve 2010/683- 2013/222 ek karar sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 12.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi." denilerek çelişki yaratılmış olup;
Gerekçeli kararın sanığa tebliğ edildiği 30/04/2013 tarihinde UYAP kayıtlarında yapılan incelemede sanığın tebliğ tarihinde cezaevinde olmadığının anlaşılması karşısında ilamın birinci paragrafının sehven ilamda yer aldığı anlaşılmakla, ilk paragrafın ilamdan çıkarılarak maddi hatanın düzeltilmesi talep edilmiştir.
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."ın yokluğunda verilen 09/04/2013 tarihli gerekçeli kararın 30/04/2013 tarihinde cezaevinde olmadığı anlaşılan sanığa usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın 04/05/2015 tarihinde yasal süresinden sonra kararı temyiz etmesi nedeniyle mahkemenin 20/05/2015 tarihli ek kararıyla red kararı verdiği, bu kararın UYAP"tan ve dosyadan yapılan inceleme ile ... Cezaevi"nde olan sanığa 5271 sayılı CMK"nın 35/son maddesi uyarınca kendisine okunup anlatılmadan usulsüz bir şekilde tebliğ edildiği ve sanığın bu red kararına karşı 12/06/2015 tarihinde dilekçe verdiği, aslında tebliğden itibaren yasal süreden sonra sanığın mahkemenin ek kararını temyiz ettiği, ancak 20.05.2015 tarihli ek kararın sanığa usulsüz olarak tebliğ edilmesi nedeniyle süresinde temyiz ettiğinin kabul edilmesi gerektiği, bu nedenle mahkemenin 20/05/2015 tarihli temyizin reddine ilişkin ek kararının yasal süresinde temyiz edilmesi nedeniyle mahkemenin 09/04/2013 tarihli kararın tebliğine bakıldığında herhangi bir usulsüzlük olmadığı ve sanığın kararı süresinde temyiz etmemesi nedeniyle mahkemece verilen 20.05.2015 tarihli red kararının doğru olduğunun anlaşıldığı, Dairemizin 12/12/2016 tarihli ilamıyla da ek kararın sanığa usulsüz tebliğ edilmesi nedeniyle sanık tarafından ek kararın yasal süresinde temyiz edildiği ve temyizin reddi kararının doğru olması sebebiyle mahkemenin 20/05/2015 tarihli ek kararının onanmasına karar verildiği, dosyanın esas açısından incelenmediği ve bu nedenle ilamda çelişki olmadığı anlaşılmıştır.
Dairemizin 12/12/2016 tarih, 2016/18026 Esas ve 2016/13056 Karar sayılı kararında herhangi bir maddi hata olmadığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesinin son cümlesi uyarınca yazıma ilişkin maddi hatanın düzeltilmesine dair talebinin REDDİNE, 05/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.