Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2855 Esas 2019/18111 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2855
Karar No: 2019/18111
Karar Tarihi: 26.11.2019

Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2855 Esas 2019/18111 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkum olduğunu ancak mala zarar verme suçundan beraat ettiğini belirtti. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun belirttiği gibi, aynı davada farklı suçlardan mahkum olan bir kişinin avukatlık ücreti için ayrılmadığına karar verildi. Kararın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesine atıfta bulunduğu ve Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümlerinin iptal edildiği belirtildi. Maddede belirtilen hak yoksunluklarının infaz sürecinde uygulanması mümkündür. Kanun maddesi önemli hak kayıplarını içerdiğinden, kararın detaylı bir şekilde incelenmesi önemlidir.

2. Ceza Dairesi 2019/2855 E. , 2019/18111 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ... hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme eylemlerinden cezalandırılması talebi ile iddianame düzenlendiği, yapılan yargılama neticesinde sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyetine karar karar verildiği ,mala zarar verme suçundan ise beraat kararının verildiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarih ve 2011/5-137 Esas ve 2013/58 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında, müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından, beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesine gerek olmadığı değerlendirilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının sanıklar hakkında verilen mahkumiyet kararlarının infazı aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 26/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.