Kasten öldürmeye teşebbüs - hakaret - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1996 Esas 2016/704 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1996
Karar No: 2016/704
Karar Tarihi: 23.02.2016

Kasten öldürmeye teşebbüs - hakaret - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1996 Esas 2016/704 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kasten öldürmeye teşebbüs ve hakaret suçlarından mahkum edilmiş, TCK'nun 81, 35 ve 125/1-4 maddeleri uyarınca toplam 12 yıl hapis ve 3 ay 15 gün hapis cezasına çarptırılmıştır. Yargıtay tarafından incelendikten sonra hükümler tebliğnamedeki düşünce gibi onanmış, sanık müdafiinin tahliye talebi reddedilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararındaki hususlar göz önünde bulundurulacak olup, TCK'nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TCK'nun 81, 35 ve 125/1-4, CMK'nun 150, 234 ve 239, 5320 sayılı Kanunun 13, Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı, TCK'nun 53/1-2-3 maddeleri.

1. Ceza Dairesi 2015/1996 E. , 2016/704 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, hakaret
HÜKÜM : 1-TCK"nun 81, 35 maddeleri uyarınca 12 yıl hapis cezası
2-TCK"nun 125/1-4 maddesi uyarınca 3 ay 15 gün hapis cezası

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ..."in mağdur ..."ı kasten öldürmeye teşebbüs ve hakaret suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı bir neden bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçesinde suçun vasfına, haksız tahrikin varlığına, lehe hükümlerin uygulanmamasına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi kapsamında baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin alınmasına hükmedilemeyeceği gözetilmeksizin, yazılı biçimde sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında bu madde ile yapılan uygulamalar kanuna aykırı ise de bu hususlar yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden CMUK"nun 322. maddesinin tanıdığı yetkiye dayanılarak hükmün yargılama giderlerinin yer aldığı fıkrasından zorunlu müdafii ücretlerinin çıkartılmasına, sanık için “1227 TL” olan yargılama giderleri toplamının “666 TL” olarak değiştirilmesine; TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin ise "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle DÜZELTİLEN, hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, sanık ... hakkında hükmolunan ceza miktarları ve tutuklulukta geçen süreler gözönüne alınarak müdafiinin tahliye talebinin reddine, 23/02/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.
23/02/2016 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet Savcısı..."ın huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanık ... müdafii Avukatlar ..., ..."in yokluklarında 25/02/2016 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.