Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/17522 Esas 2016/6924 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/17522
Karar No: 2016/6924
Karar Tarihi: 20.04.2016

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2015/17522 Esas 2016/6924 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı müvekkilinin diş alaşımlarını içeren ürünleri sipariş ettiği ancak bu ürünlerin ayıplı olduğu gerekçesiyle fatura bedelini ödemediği iddiasıyla yapılan alacak davasında, davalı tarafın mal bedelini ödediği ancak ayıbın olmadığı yönündeki cevabının inandırıcı olmadığına karar verildiği belirtilmiştir. Mahkeme tarafından, uyuşmazlığın Alman hukukuna göre çözümlenmesi gerektiği savunmasının yetersiz kaldığına hükmedilmiş ve davanın kabulüne karar verilmiştir. Kararda, 99. Madde, 109. Madde, 116. Madde, 369. Madde, 593. Madde ve 610. Madde'nin kullanıldığı belirtilmiştir.

19. Hukuk Dairesi 2015/17522 E. , 2016/6924 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalının müvekkilinden, dişcilikte kullanılan bir takım diş alaşımlarını içeren ürünlerin siparişini verdiğini, müvekkilinin siparişleri hazırlayarak davalıya teslim ettiğini, ancak davalının ürünlerin ayıplı olduğunu ileri sürerek fatura bedelini ödemediğini, Almanya"da yapılan testlerde herhangi bir ayıbın belirlenemediğini belirterek, fatura bedeli olan 38.578 Euro"nun faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, Türk Mahkemelerinin yetkili olmadığını, uyuşmazlığın Alman hukukuna göre çözümlenmesi gerektiğini, fatura bedelinin ödendiğini, davacıya süresinde ayıp ihbarında bulunulduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı asil 11.11.2014 tarihli ön inceleme duruşmasındaki beyanında; dava konusu fatura bedelinin ödendiğini, davaya konu ürünlerin ayıplı olmadığını, ilk siparişteki ürünlerin ayıplı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama, toplanan deliller, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalı asilin 11.11.2014 tarihli celsedeki beyanı nazara alındığında dava konusu ürünlerin ayıplı olmadığının kabulünün gerektiği, davalı taraf ödeme savunmasında bulunduğundan ispat yükünün davalı tarafta olduğu, ancak davalının mal bedelini ödediğini kesin delille ispat edemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.

Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 20/04/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.