Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/1693 Esas 2020/19890 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
5271 sayılı CMK"nun 116-119. maddelerinde arama kararının hangi hallerde ve ne şekilde alınacağı kanun koyucu tarafından açıkça düzenlenmiş olup, 30.12.2014 tarihinde sanığın işlettiği Keleş İletişim isimli işyerine dışarıdan bakıldığında işyerinin vitrininde cep telefonu bulunduğunun görüldüğü, kolluk kuvvetleri tarafından işyerinin çevresinde gerekli güvenlik tedbirleri alındığı cihetle, sanık ve dava konusu kaçak eşya hakkında mahkemece verilmiş bir arama kararı olmaksızın, gecikmesinde ne gibi bir sakınca olduğu açıklanmadan ve mesai saati içerisinde Cumhuriyet Savcısı tarafından verilen yazılı arama iznine dayanılarak yapılan hukuka aykırı arama sonucu ele geçen eşyanın yasak delil niteliğinde olduğu, Anayasa"nın 38/2, 5271 sayılı CMK"nun 206/2-a, 217/2, 230/.1 madde ve fıkralarına göre, hukuka aykırı surette elde edilen delillere dayanılarak mahkumiyet hükmü kurulamayacağına göre sanığın atılı suçtan beraatı yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/5 maddesinde hapis cezasının alt sınırı 1 yıl olduğu halde sanık hakkında hapis cezasına hükmolunurken alt sınırın 6 aydan başlatılması suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 28.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.