Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/213 Esas 2018/2280 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/213
Karar No: 2018/2280
Karar Tarihi: 02.04.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/213 Esas 2018/2280 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, Lüksemburg 17. Bölge Mahkemesi tarafından verilen bir kararın tenfiz edilmesini talep etmiştir. Davalı ise, müvekkilinin yabancı mahkeme dosyasında taraf olmadığını ve davaya konu şirketin kendileriyle aynı şirket olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, davalının tenfiz şartlarını taşımadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir, ancak temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kararda, Tenfiz ve Tanıma Hakkındaki Yasa hükümleri (6100 sayılı Kanun) ve Medeni Usul Kanunu’nun ilgili maddeleri (UYAP 6100, 456, 533) yer almaktadır.
11. Hukuk Dairesi         2017/213 E.  ,  2018/2280 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


    Taraflar arasında görülen davada ... 5. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29/12/2015 tarih ve 2015/532-2015/693 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
    Davacı vekili; ... Büyük Dükalığı"nın Lüksemburg 17. Bölge Mahkemesi tarafından verilen 140/2006 sayılı kararının kesinleştiğini ve tenfiz şartlarının oluştuğunu ileri sürerek, bu kararın tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı vekili; davaya konu yabancı mahkeme kararında Lüksemburg merkezli .... Holding S.A şirketine karşı husumet yöneltildiğini, müvekkilinin davaya konu yabancı mahkeme dosyasında taraf olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
    Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davalı şirket ile yabancı mahkeme ilamındaki şirketin aynı şirket olmadığı, bu nedenle davalıya husumet yöneltilemeyeceği gerekçesiyle davanın husumetten reddine karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.