Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2017/3179 Esas 2017/12871 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Nafaka

Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; kısmen bozulmasına, kısmen reddine dair Dairemizin 08.03.2017 gün ve 23302-2485 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanunun 26.09.2014 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
1-Davalı-davacı kadının temyiz dilekçesi davacı-davalı erkeğe 15.09.2015 tarihinde tebliğ edilmiş, davacı-davalı erkek tarafından ise hüküm 28.09.2015 tarihinde katılma yolu ile, yasal temyiz süresinin son günü bayram tatiline denk geldiği için süresinde temyiz edilmiştir. Ne var ki, ilk inceleme sırasında bu husus gözden kaçırılarak, davacı-davalının temyizinin süresinde olmadığından reddine karar verilmiştir. Açıklanan sebeple davacı-davalının karar düzeltme talebinin bu yönden kabulü ile Dairemizin 08.03.2017 tarih ve 2015/23302 esas ve 2017/2485 karar sayılı ilamının kaldırılmasına karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin temyiz itirazları yersizdir.
b-Davalı-davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanununun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanununun 50 ve 52. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Davacı-davalı erkeğin karar düzeltme talebinin kısmen kabulü ile, Dairemizin 08.03.2017 tarih ve 2015/23302 esas ve 2017/2485 karar sayılı ilamının yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple KALDIRILMASINA, hükmün yukarıda 2-b bendinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, davacı-davalı erkeğin temyiz itirazlarınına ise yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeplerle REDDİ ile hükmün bu yönlerden ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna ve 136.00 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde karar düzeltme harcının yatırana geri verilmesine, oybirliğiyle karar verildi. 16.11.2017