Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/509 Esas 2018/2265 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 22.11.2016 tarih ve 2016/515-2016/561 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Almanya Wuppertal Eyalet (Asliye Hukuk) Mahkemesi tarafından verilen 30.11.2007 tarih ve 4 O 254/06 sayılı kararın kesinleştiğini ileri sürerek, bu kararın ve yargılama masraflarına dair masraf tespit kararlarının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; yabancı mahkeme tarafından müvekkilinin savunma hakkının ihlal edildiğini, bu nedenle kararın tenfiz edilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; MÖHUK"nın 54. maddesinde düzenlenen tenfiz şartlarının oluştuğu gerekçesiyle asıl kararın tenfizine dair bozmadan önce verilen karar kesinleştiğinden yeniden karar verilmesine yer olmadığına, masraf tespit kararına dair talebin kabulü ile; yabancı mahkemenin 4 O 254/06 sayılı kararının 05/09/2008 tarihli masraflar tespit kararı ve 06/08/2008 tarihli masraflar tespit kararının tenfizine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 4,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.