Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2422 Esas 2021/1861 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2422
Karar No: 2021/1861
Karar Tarihi: 08.03.2021

Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/2422 Esas 2021/1861 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın çocuğu cinsel istismar ve kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçlarından mahkum edilmesine dair Şebinkarahisar Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümleri incelerken, cinsel istismar suçundan mahkumiyetini esastan reddetmiş ve hürriyetinden yoksun bırakma suçu nedeniyle verilen hükmü kabul etmiştir. Temyiz istemi de sadece hürriyetinden yoksun bırakma suçu nedeniyle kabul edilmiştir. Ancak, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın mağdurun son bildirdiği adrese değil, MERNIS adresine tebliğ edilmesi usulsüzdür ve mağdurun temyiz hakkı gasp edilmiştir. Bu nedenle, kararın mağdura tebliğ edilmesi gerekmektedir ve mağdurun temyiz hakkına saygı gösterilmesi gerekmektedir.
Kanun Maddeleri:
- 6099 sayılı Tebligat Kanunu, 10/2. madde
- 6099 sayılı Tebligat Kanunu, 21. madde

14. Ceza Dairesi 2020/2422 E. , 2021/1861 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Şebinkarahisar Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 11.03.2019 gün ve 2018/69 Esas, 2019/16 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hüküm yönünden esastan reddine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak bu suçtan mahkumiyetine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin reddine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm ile temyiz isteminin kısmen reddine dair ek karar temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
11.01.2011 tarih ve 6099 sayılı Kanunla değişik Tebligat Kanununun 10/2. maddesi gereğince tebligatın muhatabın bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresinin tebligata elverişli olmaması veya tebligat yapılamaması halinde adres kayıt sistemindeki adresine aynı Kanunun 21. maddesi gereğince tebligat yapılmasının zorunlu olduğu nazara alınarak yapılan dosya incelemesinde, yokluğunda verilen Bölge Adliye Mahkemesi kararının katılan Nuray’ın yargılamada bildirdiği son adresi yerine doğrudan mernis adresine yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu ve kayden 01.03.2005 doğumlu mağdurenin inceleme tarihinde on beş yaşından büyük olup yargılama neticesinde kurulan Bölge Adliye Mahkemesi hükmünün yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekil tarafından temyiz edildiği anlaşıldığından, söz konusu hükümlerle ilgili temyiz hakkına sahip olan mağdureye “Tarafınıza yönelik gerçekleştirilen eylemle ilgili yapılan yargılama neticesinde yokluğunuzda kurulan hükmün yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekil tarafından temyiz edilmesine karşılık anılan hükümden haberdar olmadığınız anlaşıldığından, ekte gönderilen gerekçeli hükme ilişkin evrakın tarafınıza tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde vekilin temyizine muvafakat edip etmediğiniz hususunda en yakın mahkeme aracılığıyla Yargıtay 14. Ceza Dairesine yazılı şekilde bilgi verilmesi, aksi takdirde muvafakat etmediğinizin kabul edileceği hususunda bilgi edinilmesi ihtar olunur”
şeklinde tebliğ şerhli ve katılan ...’a ise tebliğ şerhsiz Bölge Adliye Mahkemesi kararının usulünce tebliğiyle tebligat parçalarının eklenip, hükümlerin mağdure ile katılan ... tarafından temyizi halinde bununla ilgili ek tebliğname düzenlenmesinden sonra Dairemize iade edilmek üzere esası incelenmeyen dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.