MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacılar murisinin, iş kazası sonucu ölümünden doğan manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Davacılar vekili 03/12/2014 tarihli dilekçe ile faiz talebi olduğu halde hükümde faize hükmedilmediğinden bu hususun tavzihen düzeltilmesini talep etmiştir. Mahkeme 05/01/2015 tarihli ek kararıyla tavzih isteminin reddine karar vermiştir.
Mahkemenin 15/10/2014 tarihli asıl kararı ile 05/01/2015 tarihili ek kararının davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Davacılar vekilinin 05.01.2015 tarihli tavzih isteminin reddine dair ek karara karşı temyiz itirazları yönünden;
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, mahkemenin tavzih talebinin reddine ilişkin 05.01.2015 tarihli ek kararına karşı davacılar vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2- Davacılar vekilinin 15.10.2014 tarihli asıl karara karşı temyiz itirazları yönünden;
Hüküm, İş Mahkemesinden verilmiştir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 8. maddesi hükmüne göre ise İş Mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir.
Olayda hüküm, davacılar vekiline 27.11.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz ise 29.01.2015 tarihinde vukubulmuştur. Şu duruma göre davada 8 günlük temyiz süresi fazlası ile geçmiştir.

O halde, 1.6.1990 Tarih ve 1989/3 E. 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı da gözönünde tutularak davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden REDDİNE, aşağıda yazılı temyiz harcının davacılara iadesine, 19.01.2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.