K A R A R

1-Dava, davacının Kurum"un yersiz ödeme adı altında çıkarttığı borcu ilişkin borçlu olmadığının tespiti ve yaşlılık aylığının kesildiği tarihten itibaren yeniden bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, 23.05.2013 tarihli kararla, davanın reddine ve 3.827,20 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verildiği, hükmün davalı Kurum tarafından temyiz edilmediği, davacı vekili tarafından temyiz edilen hükmün Dairemizin K. sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği, davalı Kurum vekilinin hükmün kesinleşmesinin ardından verdiği 06.01.2015 havale tarihli dilekçesi ile davanın reddine karar verildiği halde, davacı lehine vekalet ücreti verilmesine karar verildiği, hükmün vekalete yönelik kısmında maddi hata yapıldığı şeklinde hükmün tashihini talep ettiği, mahkemece 10.09.2015 tarihli ek karar ile 3.827,20 TL nispi vekalet ücretinin davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine şeklinde hükmün düzeltilmesine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, her ne kadar maddi hataların her zaman düzeltilmesi mümkün ise de; davalı Kurum vekilinin talebi ve söz konusu tashih şerhinin tavzih niteliğinde olduğu ve tavzihi talep edilen mahkeme kararının Dairemizin K. sayılı ilamı ile onanmasına karar verildiği anlaşılmış olup Yargıtay onama kararı ile kesinleşen karar yönünden tavzih yerel mahkeme kararı verilemez. Tavzih istemi Yargıtay tarafından değerlendirilir. O halde, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin kabulüyle mahkemenin 10.09.2015 tarihli ek kararının kaldırılmasına,
2- Davalı Kurum vekilinin 06.01.2015 havale tarihli tavzih talebinin incelemesine gelince; davalı Kurumun 23.05.2013 tarihli ilk hükmü temyiz etmediği anlaşıldığından, davacı yararına usuli kazanılmış hak oluştuğu ortadadır. Davalı Kurum vekilinin 06.01.2015 tarihli tashih isteminin reddi cihetine gitmek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Davalı Kurum vekilinin 06.01.2015 tarihli tavzih dilekçesinin REDDİNE, 19.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.