Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/14399 Esas 2018/4025 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/14399
Karar No: 2018/4025
Karar Tarihi: 20.03.2018

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2016/14399 Esas 2018/4025 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Yapılan inceleme sonrasında, suçun sanık tarafından işlendiği ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı kabul edilmiştir. Ancak, sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyet kararının, hırsızlık suçuna ilişkin olan maddesi kaldırıldığı için geçersiz olduğu göz önünde bulundurulmadan, kararın hüküm fıkrasına TCK’nın 58. maddesi uygulanması ile ilgili bölümün çıkartılması gerektiği belirtilmiştir. Bunun yerine, sanığın Antalya 11. Asliye Ceza Mahkemesi’nin ilamına konu hükümlülüğü nedeni ile mükerrirlere özgü infaz rejimine göre ceza çektirilmesine ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmiştir. İlgili kanun maddeleri 6352 sayılı Kanunun 83. maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-f, 163/3-f maddeleri ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi olarak belirtilmiştir.

13. Ceza Dairesi 2016/14399 E. , 2018/4025 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan Büyükçekmece 3. Asliye Ceza mahkemesi"nin 2010/19 Esas 2011/1142 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin TCK"nın 142/1-f maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin olduğu, 05/07/2012 tarihinde R.G"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanunun 83. maddesi ile eklenen 5237 sayılı TCK"nın 163/3. fıkrasındaki düzenleme ile 5237 sayılı TCK"nın 142/1-f. maddesinin kaldırılması karşısında bahsedilen ilamın tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün” çıkartılarak yerine “Sanığın Antalya 11. Asliye Ceza Mahkemesi 2009/1755 Esas, 2010/649 Karar sayılı ilamına konu hükümlülüğü nedeni ile mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, infazdan sonra sanık hakkında denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.