Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8210 Esas 2019/3770 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8210
Karar No: 2019/3770
Karar Tarihi: 19.03.2019

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8210 Esas 2019/3770 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması talebi reddedilmiştir. Sanığın eyleminden kaynaklanan zararı gidermemesi sebebiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasında bir isabetsizlik bulunmadığına karar verilmiştir. Sanık hakkında 120 gün adli para cezası olarak tayin edilen temel cezadan TCK'nn 89/2-b maddesi gereğince ½ oranında arttırım yapılmasına karar verilip, 1 kat artırım yapılması suretiyle maddi hata ile sanık hakkında 240 gün adli para cezası tayini kararlaştırılmıştır. Hükümdeki bazı hususlar düzeltilerek karar onanmıştır.
Kanun maddeleri: TCK'nun 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, CMK'nın 231, 321 ve 322. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/8210 E. , 2019/3770 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nun 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinin objektif koşullarından birisi de suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi olduğu, ancak herhangi bir zararın doğmadığı veya zarar doğurmaya elverişli bulunmayan suçlar yönünden bu koşulun aranmayacağı, taksirle yaralama suçunun zarar doğurmaya elverişli suçlardan olduğu, sanık hakkında “maddi zararın karşılanmamış olması nedeni ile şartları oluşmadığından CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklindeki gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına karar verilmesinde, sanığın eyleminden kaynaklanan zararı gidermemesi karşısında bir isabetsizlik bulunmadığından; tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura ve sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmediğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında 120 gün adli para cezası olarak tayin edilen temel cezadan TCK"nın 89/2-b maddesi gereğince ½ oranında arttırım yapılmasına karar verilip 1 kat artırım yapılması suretiyle maddi hata ile sanık hakkında 240 gün adli para cezası tayini,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 2. paragrafında yer alan “240” ibaresinin çıkartılarak yerine “180” eklenmesi; hükmün 3. paragrafında yer alan “200” ibaresinin çıkarılarak yerine “150” ibaresinin eklenmesi ve hükmün 5. paragrafında yer alan “4.000” ibaresinin çıkarılarak yerine “3.000” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 19.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.