Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama, Hakaret
Hüküm : CMK"nın 231/11 maddesi gereği açıklanması ile TCK"nın 89/4, 62/1 ve 125/1, 43/2, 62, 53/1-a-b-c-d-e, 53/2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2018/4-394 Esas - 2018/478 Karar sayılı ilamında; ""6763 sayılı Kanunun uyuşmazlık konusunu ilgilendiren fıkralarının gerekçesinde; söz konusu yasal değişikliğin uzlaştırmanın yöntemine ilişkin olduğu ve bu değişikliklerle uzlaştırma kurumunun başarısını olumsuz etkileyen sakıncaların giderilmesinin ve bu alanın disipline edilmesinin amaçlandığı vurgulanmıştır. CMK"nın 253. maddesinin 18. fıkrasında ise uzlaştırma girişiminin sonuçsuz kalması hâlinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilemeyeceği belirtilmiştir. Bu durumda soruşturma evresinde tarafların kabul etmemeleri nedeniyle sonuçsuz kalan uzlaştırmanın maddi ceza hukuku boyutunu ilgilendirmeyen, münhasıran uzlaştırma yöntemine yönelik olması nedeniyle usule ilişkin olduğu konusunda kuşku bulunmayan değişikliğin, derhal uygulama ilkesinin "zorunlu bir gereği olarak daha önce usulüne uygun olarak yerine getirilmiş olan uzlaştırma girişimine ilişkin işlemlerin yenilenmesini gerektirmediği kabul edilmelidir."" hususunun belirtilmiş olması karşısında; 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesinin 1. fıkrası gereğince uzlaştırma işlemlerinin aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesine karar verilmek suretiyle hükmün bozulmasını öneren tebliğnamedeki görüşe, soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı olan taksirle yaralama ve hakaret suçlarının hüküm tarihinden önce de uzlaşma kapsamında oldukları, dosya içeriğinden taraflar arasında uzlaşmanın gerçekleşmediğinin anlaşılması karşısında, bir fayda sağlamayacağı ve yargılamayı gereksiz yere uzatacağı anlaşıldığından iştirak edilmemiştir.
Taksirle yaralama ve hakaret suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 89/4, 62/1 maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile TCK"nın 125/1, 43/2, 62. maddeleri gereğince ise 3 ay 3 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Kocaeli 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/02/2014 tarihli ve 2013/203 esas, 2014/83 karar sayılı kararının 28.03.2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 20.06.2014 tarihinde TCK"nın 125/3-a maddesinde tanımlanan kamu görevlisine hakaret ve TCK"nın 265 maddesinde tanımlanan görevi yaptırmamak için direnme suçlarını işlediği ve Körfez 3. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçlardan sanığın mahkumiyetine karar verildiği, hükümlerin 20.02.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Kocaeli 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.04.2015 tarihli ve 2015/169 Esas, 2015/293 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
1)Taksirle yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, müştekilerin zararını giderdiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA,
2)Hakaret suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Müştekiler ile aralarında önceye dayalı husumet bulunmayan sanığın aşamalarda değişmeyen anlatımlarında müştekilere hakaret etmediğini savunması karşısında; meydana gelen maddi hasarlı ve yaralamalı trafik kazası sonrası sanığın müştekilere küfür ve hakaret ettiğine dair müştekiler beyanları dışında sanık savunması aksine her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşıldığından sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, hakaret suçuna ilişkin hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.