Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2019/11952 Esas 2020/9811 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki 2942 sayılı Yasanın 17. maddesine dayanan tescil davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne dair verilen yukarıda gün ve sayıları yazılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi, davalı ... mirasçısı ... vekilince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R –
Dava, 2942 sayılı Yasanın 17. maddesine dayanan tescil istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, 18.09.2007 tarihinde kesinleştirilen karar davalı ... mirasçısı ... vekilince temyiz edilmiştir.
Mahkeme kararı, temyiz edenin murisi davalı ...’a 31.07.2007 tarihinde tebliğ edilmişse davalının 12.06.1974 yılında vefat ettiği anlaşıldığından yapılan tebligat geçersiz olup mahkeme kararı kesinleşmemiştir. Kesinleşme şerhi verilerek kararın şeklen kesinleştirilmiş olması yasal olarak kesinleştiği anlamına gelmez.
Bu nedenle, usulsüz tebligatlar sonucu verilen 26.02.1991 tarihli kararın kesinleşme şerhinin kaldırılmasına karar verildikten sonra yapılan incelemede;
Kamulaştırma Kanunun 25. maddesi uyarınca, kamulaştırma işlemi mal sahibi yönünden kamulaştırma işleminin usulüne uygun tebliği ile başlar.
Yapılan incelemede kamulaştırma evrakının davalı ...’a 07.06.1982 tarihinde tebliğ edildiği, kamulaştırma evrakının tebliği sırasında davalının ölü olduğu anlaşılmıştır.
Açıklanan nedenlerle kesinleşmiş bir kamulaştırma işleminden bahsedilmeyeceğinden davanın reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir.
Davalı mirasçısı ... vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle H.U.M.K.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, davalıdan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 11/11/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.