MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Sanığın adli sicil kaydında yer alan tekerrüre esas hükümlülüklerinin en ağırı olan Asliye Ceza Mahkemesinin 10.11.2009 gün 2007/195 Esas ve 2009/337 Karar sayılı kamu görevlisine hakaret suçundan 7.080,00 TL adli para cezasının tekerrür uygulamasına esas alınmaması, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Sanık hakkında 5237 sayılı Yasanın 58. maddesiyle uygulama yapılırken, anılan maddenin yedinci fıkrası gözetilmeden, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmemiş ise de, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiş,

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1- Sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/2. maddesi uyarınca hükmolunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı Yasanın 53/1. maddesinin (a-b-c-d-e) bentlerinde sayılan hakları kullanmaktan yoksun bırakılmalarına, ancak TCK"nun 53/3.maddesi uyarınca da mahkum olduğu hapis cezası nedeniyle koşullu salıverilme tarihine kadar sanığın, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarını kullanmaktan yoksun bırakılmasına, karar verilmiş ise de; 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararı ile TCK"nın 53/1-b maddesinde yazılı, "seçme, seçilme ve diğer siyasi hakları kullanmaktan" ibaresinin iptal edilmiş olması,

2-TC. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin, yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından, “TCK"nın 53. maddenin uygulanmasına” ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine, "Sanığın, kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkumiyetinin yasal sonucu olarak, TCK"nın 53/1. maddesinin uygulanması yönünden, (a, c, d ve e) bentleri ile (b) bendinde yazılı seçme, seçilme ve diğer siyasi hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına; aynı Kanunun 53/2. maddesinin uygulanması açısından, 53/1.maddesinin (a, c, d ve e) bentleri ile (b) bendinde yazılı seçme ve diğer siyasi hakları ve aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca, (c) bendinde yazılı kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerini mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar kullanamamasına" cümlesinin yazılması ve “yargılama giderlerine ilişkin” bölüm çıkartılarak yerine, “Bu dava nedeni ile, sanığın yargılama gideri olarak sarfına neden olduğu 4 adet tebligat giderinden oluşan 28,00 TL Mahkeme masrafının sanıktan tahsili ile Hazine"ye gelir kaydına” sözcükleri eklenmek suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.04.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.