MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Defter ve belge ibraz etmeme suçu yönünden sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
a)Defter ve belgeleri ibraz etmeme suçu yönünden temel cezanın alt sınırının suç tarihi itibariyle 5904 sayılı Kanunun 23. maddesi ile değişik 213 sayılı Kanun"un 359/a-2. maddesine göre 18 ay hapis olduğu gözetilmeyerek 6 ay hapis olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b)5237 sayılı TCK"nin 51. maddesinin 7. fıkrasındaki “Hükümlünün denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, hâkimin uyarısına rağmen, uymamakta ısrar etmesi hâlinde; ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verilir” hükmüne rağmen, ertelenen hapis cezasının tamamının infaz edileceği anlamına gelecek şekilde ve infazı kısıtlar biçimde karar verilmesi,
c)Adli sicil kaydında, suç tarihi itibarıyla engel sabıkası bulunmayan, yargılama sırasındaki tutum ve davranışları olumlu değerlendirilmekle hakkında TCK 62. maddesi gereği cezasında indirim yapılan ve ileride suç işlemeyeceği kanaati ile mahkûmiyet hükmü ertelenen sanığın, “5728 sayılı yasa ile değişik CMK 231 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklindeki dosya kapsamı ile örtüşmeyen gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
d) Mahkum olduğu kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında; 5237 sayılı TCK"nin 53/4. maddesi uyarınca anılan Yasanın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-Sahte fatura düzenlemek suçu yönünden sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazlarına gelince;
Nilüfer Vergi Dairesi mükellefi olan sanığın 2010-2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenlediği ve vergi incelemesi için istenen defter ve belgelerini yasal süresi içerisinde ibraz etmediği iddia ve kabul edilen kamu davasında sanığın suçlamaları kabul etmediği, şirketin resmi olarak yetkilisi kendisi görünmesine karşın şirketle bir alakası olmadığını, Kemal adında bir şahsın kendisini müdür tayin ettiğini, elinde defter ve belge olmadığından ibraz edemediğini savunduğu ve dava konusu fatura örneklerinin dosya arasında bulunmadığı anlaşılmakla, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi bakımından, her takvim yılında düzenlenen faturalardan kanaat oluşturacak sayıda asıl veya onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesi ve 213 sayılı Kanunun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin tespit edilmesi, sanığın suç tarihi ve öncesindeki resmi kurumlarda bulunan samimi imza örnekleri celp edilerek suça konu faturalardaki yazı ve imzaların aidiyeti hususunda bilirkişi raporu alınması, gerektiğinde faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişiler de dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları ve sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulmasından sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
a)Sahte fatura düzenlemek suçlarında her takvim yılında işlenen suçların birbirinden ayrı ve bağımsız suçları oluşturduğu, ancak aynı takvim yılı içerisinde farklı zamanlarda düzenlenen sahte fatura eylemlerinin bir bütün halinde zincirleme sahte fatura düzenleme suçunu oluşturacağı; somut olayda sanık hakkında, “2010-2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek” suçlarından kamu davası açıldığı, her takvim yılındaki eylemlerin subutu halinde ayrı ayrı zincirleme biçimde işlenmiş suçları oluşturduğu gözetilmeden, hangi takvim yılından hüküm kurulduğu belirtilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
b)359/b-1 maddesi uyarınca asgari hadden hükmedilen cezadan 5237 sayılı TCK"nin 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken hesap hatası sonucu 2 yıl 6 ay yerine 2 yıl hapse hükmedilerek eksik ceza tayini,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 31/10/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.