Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/241 Esas 2020/2416 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/241
Karar No: 2020/2416
Karar Tarihi: 12.02.2020

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/241 Esas 2020/2416 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkum olan sanığın kararını temyiz ettiğini ancak tarihin kesin olarak anlaşılamadığını tespit etti. Ancak, etkin pişmanlığın soruşturma aşamasında gerçekleştiği anlaşıldığı için cezada daha fazla indirim yapılması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, suça sürüklenen çocuk müdafii ve sanığın temyiz itirazları kabul edildi ve kararın bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 168/1. maddesi ve anılan maddenin 2. fıkrasındaki indirim oranının üst sınırı olan 1/2 oranından daha fazla indirim yapılması gerektiği belirtilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2020/241 E. , 2020/2416 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ...’ün yüzüne karşı verilen kararı cezaevinden verdiği 22/04/2015 tarihli dilekçesi ile temyiz ettiği, ancak dilekçenin cezaevi idaresi tarafından mahkemeye gönderilme tarihinin 24/04/2015 olduğu, Dairemizin 16/10/2019 tarihli, 2019/11783 E., 2019/15671 K. sayılı kararı üzerine yapılan araştırma sonucunda gönderilen cevabi yazıdan da sanığın hangi tarihte kararı temyiz ettiğinin kesin olarak anlaşılamaması karşısında, sanık lehine olacak şekilde temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Etkin pişmanlığın soruşturma aşamasında gerçekleştiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nin 168/1. maddesi ile uygulama yapılırken, anılan maddenin 2. fıkrasındaki indirim oranının üst sınırı olan 1/2 oranından daha fazla indirim yapılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde 1/2 oranında indirim yapılarak fazla cezaya hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk müdafii ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 12/02/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.