MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak ;
1- Defter ve belgelerin ibrazına ilişkin istem yazısının 17.05.2010 tarihinde tebliğ edilmesinden itibaren 15 günlük sürenin bitimi olan 02.06.2010 tarihinin suç tarihi olduğu gözetilmeden, gerekçeli kararda suç tarihinin 2010 olarak eksik gösterilmesi,
2- Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 19.02.2008 tarihli, 346-25 ve 03.02.2009 tarihli 250-13 sayılı kararlarında açıklandığı üzere; 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin uygulanabilmesi için diğer şartların yanında, suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi de gerekmektedir. Burada, uğranılan zararlardan kast edilen maddi zararlar olup, manevi zararlar bu kapsamda değerlendirilmemelidir. Ancak herhangi bir zararın doğmadığı veya zarar doğurmaya elverişli bulunmayan suçlar yönünden bu koşul aranmayacaktır. 29.07.1998 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 4369 sayılı Kanun ile 213 sayılı yapılan değişiklikler ile vergi kaçakçılığı suçlarında “vergi ziyaının varlığı” suçun unsuru olmaktan çıkarılmış, defter ve belgeleri gizleme halinde, suçun oluştuğu hükme bağlanmıştır.
Sanığın müdürü olduğu ... İnş.Taah....Ltd.Şti. hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda; somut bir zarara yer verilmediği, ancak defter ve belgelerin incelemeye ibraz edilmemesinden dolayı, 213 sayılı Kanunun mükerrer 355. maddesi gereği 1.000,00 TL özel usulsüzlük cezası kesildiğine değinildiği, tarh edilen bu cezanın eylemden doğrudan doğan somut bir zarar niteliğinde bulunmadığı anlaşılmaktadır. 07.02.2011 tarihli bilirkişi raporunda, sanığın eylemi dolayısıyla vergi kaybına neden olduğu belirtilmiş ise de, kamu zararı doğuran somut bir neden belirtilmediği ve yetersiz bilirkişi raporunun hükme esas alındığı anlaşılmaktadır.
Bu halde, sanığın atılı fiili nedeniyle CMK"nin 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılması müessesesinin uygulanmasına engel oluşturabilecek somut bir zararın meydana geldiğinin kanıtlanamadığı ve iyi hali nedeniyle hakkında takdiri indirim maddesi uygulanan ve tekrar suç işlemeyeceği kanaati ile cezası ertelenen sanığın hukuksal durumunun, belirtilen yasal ölçütlere göre değerlendirilmesi yerine, cezanın ertelenmesi yeterli görülerek ve “...CMK"nin 231/6-c koşuluda yerine getirilmemiş bulunduğundan...”şeklindeki gerekçesi ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3-Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1 ve 3. fıkralarında yazılı hak yoksunluğunun uygulanmasına karar verilmemesi isabetsizliğinin, hükümden sonra 24/11/2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 31.10.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.