Vergi Usul Kanununa Aykırı Davranmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4376 Esas 2018/8587 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4376
Karar No: 2018/8587
Karar Tarihi: 31.10.2018

Vergi Usul Kanununa Aykırı Davranmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4376 Esas 2018/8587 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, Vergi Usul Kanununa Aykırı Davranmak suçundan mahkum olmuştur. Sanık, şirketi dayısının kurduğunu ve ona vekaletname verdiğini savunmuş, ancak vergi defterlerini ve belgelerini ibraz etme sorumluluğunun mükellefe ve/veya vergi sorumlusuna ait olduğu, vekaletname ile devrinin mümkün olmadığı vurgulanmıştır. Mahkeme, şirket ortakları ile yapılan tanık dinlemelerinin sonuca etkili olmayacağını belirtmiştir.
Ancak, hüküm verilmeden önce, defter ve belgelerin ibrazı için yapılan tebligat tarihinde sanığın iş yerinin faaliyette olup olmadığının araştırılması gerektiği de belirtilmiştir. Faaliyetin sürdürüldüğü durumda, 213 sayılı VUK'nin 139/2. maddesinde belirtilen istisnalardan birinin varlığı önceden belirlenmeden yapılan tebligatın hukuki geçerliliği olmadığı ve eksik araştırmanın yanlış hüküm kurulmasına yol açabileceği ifade edilmiştir.
Kararda, ayrıca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK'nin 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde yer alan zarar kavramının, somut ve ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği ve defter ve belge ibraz etmeme suçunda som

11. Ceza Dairesi 2016/4376 E. , 2018/8587 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Aykırı Davranmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

.... Ltd. Şirketinin yetkili müdürü olan sanığın, şirketi dayısı ..."ın kurduğunu ve ona işleri takip etmesi için vekaletname verdiğini savunmuş ise de; 213 sayılı VUK"nin 253 ve 254. maddeleri uyarınca defter ve belgeleri muhafaza ve istenildiğinde ibraz etme sorumluluğunun, mükellefe ve/veya vergi sorumlusuna ait olması, bu yükümlülüğün vekaletname ile devrinin mümkün bulunmaması karşısında; ... ve şirket ortaklarının tanık olarak dinlenmeleri sonuca etkili olmayacağından, tebliğnamedeki bu konuya yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Ancak;
1-Defter ve belgelerin ibrazı için çıkartılan tebligat tarihinde sanığın iş yerinin faaliyette olup olmadığının araştırılması gerektiği; faaliyetini sürdürdüğünün anlaşılması halinde, 213 sayılı VUK"nin 139/2. maddesinde incelemenin dairede yapılmasına imkân veren istisnalardan birinin varlığı önceden belirlenmeden yapılan tebligatın hukuki geçerliliği bulunmayacağı gözetilmeden, eksik araştırma ile hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
a)Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 tarihli ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde yer alan zarar kavramının, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu; defter ve belge ibraz etmeme suçunda bu anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği gözetilmeden; engel adli sicil kaydı bulunmayan ve hükmolunan cezası ertelenen sanık hakkında, zararı gidermediği gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün istem gibi BOZULMASINA, 31.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.