Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4352 Esas 2018/8586 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4352
Karar No: 2018/8586
Karar Tarihi: 31.10.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4352 Esas 2018/8586 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, vergi usul kanununa muhalefetten suçlu bulunan sanık hakkında mahkumiyet hükmü verdi. Sanık, defter ve belgelerinin bir kısmının vefat eden eski muhasebecisinde olduğunu belirterek ibraz edemediğini savundu. Mahkeme, sanığın savunmasının yasal olarak mücbir sebep olmadığı kararına vardı. Ancak, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun maddesi zarar kavramının yalnızca maddi zararları içerdiği için, manevi zararların dikkate alınmaması gerektiğini açıkladı. Ayrıca, sanığın ertelenen ceza hükümleri hakkındaki durumu da göz önüne alınmadığı belirtildi. Bu nedenle, sanığın temyiz itirazları kabul edilerek hüküm bozuldu. Kanun maddeleri, Vergi Usul Kanunu'nun 139. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 5271 ve 1412. maddeleri ve Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi olarak belirtildi.

11. Ceza Dairesi 2016/4352 E. , 2018/8586 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 23.11.1999 gün ve 1999/11-273/288 sayılı kararında da açıklandığı üzere; defter ve belgelerin çalındığı-kaybolduğu-bulunmadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde VUK"nin 139. maddesinde yazılı durumların ve usulüne uygun tebligatın aranmasına gerek bulunmaması; sanığın savunmasında defterlerin ve belgelerin bir kısmının vefat eden eski muhasebecisinde olduğunu ve bulamadığı için ibraz edemediğini belirtmesi karşısında, sanığın savunmasının yasanın aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki bu konuya yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 03.02.2009 tarihli ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinin 6. fıkrasının (c) bendinde yer alan zarar kavramının, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği; zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, defter ve belge ibraz etmeme suçunda bu anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği gözetilmeden, engel adli sicil kaydı bulunmayan ve hükmolunan cezası ertelenen sanık hakkında, zarar giderilmediği gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2) Uzun süreli hapis cezaları ertelenen sanık hakkında, kasten işlediği suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olan TCK"nin 53. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün istem gibi BOZULMASINA, 31.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.