Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/4380 Esas 2018/8582 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.11.1999 gün ve 1999/11-273/288 sayılı kararında da açıklandığı üzere, defter ve belgelerin çalındığı-kaybolduğu-bulunmadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde VUK"nin 139. maddesinde yazılı durumların ve usulüne uygun tebligatın aranmasına gerek bulunmaması; sanık, 2003 yılı gider pusulalarını muhasebecisinin yanlışlıkla imha ettiğini, tüm aramalara rağmen bulamadığı için ibraz edemediğini savunmuş ise de, defter ve belgeleri saklama ve istendiğinde ibraz etme yükümlülüğünün mükellefe ait olması; sanığın savunmasının yasanın aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmaması; suç tarihinde yürürlükte bulunan 5728 sayılı Kanun ile değişik 213 sayılı VUK"nin 359/a-2. maddesinde defter ve belgeleri ibraz etmemek suçuna ilişkin öngörülen hapis cezasının alt sınırının 1 yıl hapis cezası olarak uygulanmasının doğru olması karşısında, tebliğnamedeki bu konulara yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunda, ibraz için verilen yasal sürenin bitimini izleyen tarihin suç tarihi olduğu dikkate alınarak, gerekçeli karar başlığında 18.06.2008 olarak yanlış yazılan suç tarihinin, 03.07.2008 şeklinde Mahkemece düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamada toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosya içeriğine göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan; sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 31.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.