Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/5661 Esas 2018/2223 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5661
Karar No: 2018/2223
Karar Tarihi: 27.02.2018

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/5661 Esas 2018/2223 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Mahkemesi'nde görülen bir davada suça sürüklenen çocuk, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Mala zarar verme suçundan tayin edilen adli para cezası, yasal düzenlemelere göre temyiz edilemeyeceği için çocuğun bu kararı temyiz talebi reddedildi. Hırsızlık suçundan verilen karar ise bozuldu ve çocukların yargılama giderleri konusunda düzenleme yapılması gerektiği belirtildi. Kanun maddeleri olarak ise, bozulan kararda TCK'nın 142/1-b maddesi ve 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması üzerinde duruldu. Ayrıca, adli para cezası konusunda ise 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen ek 2. madde açıklandı.

17. Ceza Dairesi 2016/5661 E. , 2018/2223 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesi neticesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1.320,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
B-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesi neticesinde;
Suça sürüklenen çocuğun eylemi TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu halde, TCK’nın 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması, sonuç ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suça sürüklenen çocukların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ...’ın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "Yargılama gideri olarak yapılan 5 davetiye gideri 40,00 TL yargılama giderinin suça sürüklenen çocuklardan eşit olarak tahsil edilerek hazineye irat kaydına" cümlesinin çıkarılarak yerine "Suça sürüklenen çocukların birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına" cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.