Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 51/1-7. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü saat 20:06 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki aracı ile orta refüjle bölünmüş, çift şeritli ve aydınlatması bulunan caddede seyri sırasında, olay yeri kavşağa geldiğinde, U dönüşü yapılamaz levhasının bulunduğu yerden dönüş aldığı sırada, kendi aracının sol ön çamurluk kısımları ile karşıdan karşıya geçmek isteyen ve orta refüj başında bulunan yaya katılana çarparak, katılanın vücuttaki kemik kırığının hayat fonksiyonlarına etkisi orta (2) derecede olacak biçimde yaralanmasına sebep olduğu olayda; bilinçli taksir koşullarının bulunduğunun ve sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 14.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.