Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/34693 Esas 2016/6506 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı firmada 03.07.2007-14.09.2012 tarihleri arasında satın alma uzmanı olarak çalıştığını, haftada 6 gün 24:00-13:00/14:00 saatleri arası günde en az 13-14 saat resmi ve dini bayramlar dahil çalıştığını, iş akdinin 14.09.2012 tarihinde sonlandığını ileri sürerek, fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın yerinde olmadığını, alacakların zamanaşımına uğradığını, yıllık 270 saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunu, satın alma uzmanı olarak çalışan davacının satış sektöründe prim usulü ile çalıştığını, yüksek miktarda performans primi aldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve genel tatil alacaklarının ödendiğinin işveren tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla mesai ve genel tatil ücreti alacaklarına yönelik takdiri indirim noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.


Somut uyuşmazlıkta, fazla mesai ve genel tatil çalışmaları tanık beyanlarına göre hesaplanmıştır. Bu durumda takdiri indirim yapılması gerekir. Mahkemece hükmün gerekçesinde talep konusu alacaklardan % 30 oranında takdiri indirim yapıldığı belirtilmesine karşın anılan alacak kalemlerinde bu indirim uygulanmaksızın hüküm kurulmuştur. Bu şekilde karar verilmesi hatalı olduğu gibi, gerekçe ile hüküm fıkrası arasında çelişki yaratılması da usule aykırıdır.
3-Hükmedilen miktarların “net” mi yoksa “brüt” mü olduğunun hüküm fıkrasında belirtilmemesinin hükmün infazında tereddüt yaratacağının düşünülmemesi de ayrı bir bozma sebebidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 17.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.