• GİZLİ AYIBIN TALEBİNDE ZAMANAŞIMI
• ZAMANAŞIMI SÜRESİ GEÇTİKTEN SONRA ISLAH

• BORÇLAR KANUNU(MÜLGA) (818) Madde 125
• BORÇLAR KANUNU(MÜLGA) (818) Madde 126
• BORÇLAR KANUNU(MÜLGA) (818) Madde 359
• BORÇLAR KANUNU(MÜLGA) (818) Madde 362

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen günde davacı vekili gelmedi. Davalı vekili Avukat Z.. K..geldi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan davalı avukatı dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -
Dava, sonradan ortaya çıkan ayıpların giderilme bedelinin tahsili istemiyle açılmış, mahkemece ıslah da dikkate alınarak davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı yüklenici şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Dosya içerisinde bulunan “inşaat teslim zaptı” başlıklı belgeye göre teslimin 02.05.2000 tarihinde yapıldığı anlaşılmaktadır. Dava konusu ayıplar gizli ayıp niteliğinde olup, Borçlar Kanunu’nun 126 /IV. maddesindeki istisnalar kapsamındadır. Bu durumda zamanaşımı süresi BK’nın 125. maddesine göre 10 yıldır. Davacı vekili ıslah dilekçesi ile istemini 17.750,00 TL daha artırmıştır. Islah dilekçesinin havale tarihi ve harcın yatırılış tarihi 09.09.2011’dir. Davalı yüklenici şirket vekili ıslah talebine karşı süresinde zamanaşımı def’inde bulunmuştur. Mahkemece 21.06.2012 tarihli oturumda 10 yıllık sürenin dolmasından önce ıslah yapıldığı gerekçesiyle zamanaşımı def’inin reddine karar verilmiştir. Dava konusu evlerin teslim tarihi 02.05.2000 olduğuna göre, 09.09.2011 tarihinde yapılan ıslah 10 yıllık zamanaşımının dolmasından sonraki tarihlidir.
Bu durumda mahkemece davalı yüklenici şirket vekilinin zamanaşımı def’i kabul edilerek, ıslahla artırılan miktar yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, ıslahla artırılan miktar da dahil olmak üzere davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı yüklenici şirketin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kararın davalı yüklenici şirket yararına BOZULMASINA, 990,00 TL vekâlet ücretinin davacıdan alınarak Yargıtay’daki duruşmada vekille temsil olunan davalı yüklenici şirkete verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 20.06.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.