Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/34163 Esas 2016/6438 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ


Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, 23.02.2006-25.04.2012 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde ortacı olarak çalıştığını, aylık net 1.250 TL maaş aldığını, iş sözleşmesinin haklı bir neden olmaksızın feshedildiğini ve işçilik alacaklarını ödemediğini ileri sürerek; kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma, genel tatil, yıllık izin ücreti ile asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Vekilinin Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının devamsızlığı nedeni ile iş sözleşmesinin haklı olarak feshedildiğini ve herhangi bir alacağının bulunmadığını savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar süresinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı maaşının aylık net 1.250 TL olduğunu ileri sürmüş, davalı ise davacının asgari ücret ile çalıştığı savunmuştur.
Mahkemece, emsal ücret araştırması doğrultusunda davacının aylık net 1.100 TL aldığı kabul edilerek hesaplama yapılan bilirkişi raporuna itibarla alacakların hüküm altına alındığı anlaşılmıştır.

Oysa davacı asil, İstanbul Çalışma ve İş Kurumu İl Müdürlüğü"ne verdiği 10.05.2012 tarihli şikayet dilekçesinde, işyerindeki son ücretinin net 730 TL olduğunu bildirmiştir.
Davacının resmi makama verdiği dilekçesindeki ücret iddası davacıyı bağlayacağından Mahkemece, davacı asilin şikayet dilekçesinde bildirdiği ücret miktarı esas alınarak alacakların hüküm altına alınması gerekirken, yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalıdır.
3- Davacı asgari geçim indirimi alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek tahsilini talep etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 2008 yılına ait banka dekontları ile ücret bordrolarının dosyaya sunulmadığı belirtilerek, davacının 2008 yılına ait asgari geçim indirimi alacağı olduğu kabulü ile hesaplama yapılmıştır.
Mahkemece, bilirkişi raporunda hesaplanan miktar hüküm altına alınmış ise de; davalı vekilinin temyiz dilekçesi ekinde, 2008 yılına ait imzalı ücret bordroları sunduğu anlaşılmıştır.
Ödeme defi yargılamanın her aşamasında ileri sürülebileceğinden söz konusu bordrolar davacı asile gösterilip beyanı alındıktan ve dosyadaki diğer bilgi ve belgeler ile bir değerlendirmeye tabii tutulduktan sonra sonuca gidilmesi gerektiğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.