Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4466 Esas 2019/17630 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4466
Karar No: 2019/17630
Karar Tarihi: 12.11.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4466 Esas 2019/17630 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İçeriği incelenen mahkeme kararının suçu hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme olan sanık hakkında mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından reddedildiği belirtiliyor. Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemi ise reddedildiği ifade edilirken iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu nedeniyle sanıkların mahkumiyetine karar verilmesi bozulmuştur. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nın 53. ve 119/1-c maddeleridir.

2. Ceza Dairesi 2019/4466 E. , 2019/17630 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık ...’nin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II-Sanıklar hakkında hırsızlık ve sanık ... hakkında ayrıca mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmümlerin istem gibi ONANMASINA,
III-Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelemesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Müştekinin kovuşturma aşamasındaki beyanına göre, müştekiye ait ve faal olmayan kum ocağına ait depo vasfındaki suça konu yerin, ticari faaliyet gösterilen iş yeri niteliğinde bulunmadığı ve bu nedenle atılı suçun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, sanıkların beraati yerine, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenilmesi karşısında sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanmaması
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.