KANUN YARARINA BOZMA
Hırsızlık suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-h ve 62/1. maddeleri gereğince 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Gaziantep 24. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 25/03/2019 tarihli ve 2018/490 esas, 2019/281 sayılı kararma yönelik sanık tarafından yapılan istinaf talebinin reddine dair Gaziantep 24. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 17/07/2019 tarihli ve 2018/490 esas, 2019/28 sayılı ek kararma karşı, Adalet Bakanlığı"nın 31/12/2019 gün ve 94660652-105-27-18292- 2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 07/01/2020 gün ve 2020/2045 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Dosya aslının diğer sanık yönünden istinaf incelemesi amacıyla Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmiş olduğu anlaşıldığından, onaylı dosya sureti üzerinden yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanığın yokluğunda verilen kararın, sanığın savunmasında belirttiği adresine yapılan tebliğin bila dönmesine müteakip, doğrudan mernis adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilerek kesinleştirildiği anlaşılmakta ise de,
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. maddesindeki, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, öncelikle bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, 7201 sayılı Kanun"un 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi hâlinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından tebligata 7201 sayılı Kanun"un 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği, yine 7201 sayılı Kanun"nun 21. maddesi ve Tebligat Yönetmeliği’nin 30. maddesi birlikte değerlendirildiğinde, tebliğ yapılacak kişinin adreste bulunmaması halinde, tebliğ memurunun adreste bulunmama sebeplerini komşu, yönetici, kapıcı vb. kişilere sorarak araştırması, tespitlerini onların beyanlarını ve imzalarını alarak tebliğ mazbatasına şerh etmesi ya da imzadan imtina etmeleri hâlinde bu durumu tebliğ mazbatasına şerh etmesi gerektiği,
Somut olayda sanığın mernis adresine 22/04/2019 tarihinde 7201 sayılı Kanun"un 21/2. maddesine göre yapılan tebligat parçasında, komşunun ismi ve imzası bulunmadığı gibi, imzadan imtina etmiş ise bu hususun tebliğ mazbatasına şerh de edilmediği, belirtilen usullere aykırı olarak yapılan söz konusu tebligatın geçerli sayılamayacağı, dolayısıyla tebliğ usulsüz olduğundan anılan kararın kesinleşmediğinin anlaşılması karşısında, sanığın istinaf talebinin süresinde olduğu kabul edilerek, dosyanın istinaf incelemesi yapılabilmesi için Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesi gerekirken, yazılı şekilde talebin reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Dosya kapsamına göre, sanık ..."in yokluğunda verilen 25/03/2019 tarihli kararın 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi uyarınca tebliğ edilerek sanık hakkında anılan kararda yer alan mahkumiyet hükmünün kesinleştirildiği anlaşılmakta ise de;
7201 sayılı Kanun"un 10. maddesine göre, tebligat yapılacak kişinin bilinen en son adresine yapılan tebligatın elverişli olmadığının anlaşılması veya bu kişiye tebliğ yapılamaması durumunda muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yerine yapılacağının esas alındığı, ancak bilinen son adres ile yerleşim yeri adresinin aynı olması durumunda, bu husus belirtilmek suretiyle aynı kanunun 21/2. maddesine göre tebliğ yapılabileceğinden hareketle somut olayda; sanığın yokluğunda verilen kararın, duruşmada bildirdiği ve aynı zamanda MERNİS’te kayıtlı olan adresine 7201 sayılı Kanun’un 21/2. maddesine uygun bir şekilde tebliğ edilmiş olması yanı sıra 22/04/2019 tarihli tebligatta, adresten taşınma ya da tanınmama gibi bir durumun söz konusu olmayıp, tevziat sırasında adresin kapalı olduğunun belirtilmesi ve güncel yerleşim yeri adresinin de yapılan tebligattaki adresle aynı olması hususları birlikte değerlendirildiğinde, gerekçeli kararın usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği anlaşıldığından mahkemenin temyiz talebinin reddine yönelik ek kararında bir isabetsizlik bulunmadığından, Gaziantep 24. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 17/07/2019 tarihli ve 2018/490 esas, 2019/28 sayılı ek kararma yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince REDDİNE, 06/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.