Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6849 Esas 2019/17625 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6849
Karar No: 2019/17625
Karar Tarihi: 12.11.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6849 Esas 2019/17625 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Ancak mahkumiyet kararı temyiz edilemez adli para cezası içermektedir ve bu nedenle sanığın temyiz isteği reddedilmiştir. Hırsızlık suçuna ilişkin temyiz itirazları da Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümleri iptal edilmiş olan Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi çerçevesinde uygulanması mümkün görülmüştür. Temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve karar onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (bazı bölümleri Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiştir)

2. Ceza Dairesi 2019/6849 E. , 2019/17625 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infazda nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 12.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.